358 
XI. HISTORIA 
commovit in tantum, ut de nece eorum tractarent, qualiter eos perderent 
& bona eorum diriperent a). Sed quia timebant plebem, ut excogitatum 
facinus minime explere possent, missis inter se sortibus, more paganorum, ut 
ex his duodecim viris octo eligerent, qui conceptum facinus nocte in inno 
centes perficerent* quod et factum est. Nam irrumpentes nocte domum 
satellites diaboli b}, in qua memorati viri jacebant, extractis gladiia tru 
cidabant eos, praescindentes capita eorum c). Patrato itaque tam nefandis 
simo scelere, colligentes sancta capita eorum, et urnae admodum magnae 
imposuerunt, adnectentes saxo ingenti, quod par boum vix trahere vale 
bat, et in medium stagni versus meridiem juxta ecclesiam eorundem mar 
tyrum tlemerserurib 1 ' 
Revertentes itaque scelerati illi, fune pèdes eorum innectentes, 
trahebant ad loca dumosa, solis bestiis pervia, ibique eos demittentes, con 
geriem lapidum super eos coacervarunt, credentes impium scelus a con 
spectu divinae pietatis celari, cujus oculis nuda & aperta sunt omnia. Sed 
Deus omnipotens omnium futurorum praescius, qui sanctos suos praesci 
vit et praedestinavit per martyrium salvandos, noluit eos loco horroris et 
vastæ solitudinis diu detineri, sed repente signis et miraculis eorum san 
ctitatem demonstrando maluit declarare. Nam corvorum ibi multitudo 
sæpius congregata vocibus suis per diem clamare & crocitare indesinen 
ter solebat. Columna vero miri splendoris per noctem ab illo loco in ad- 
re se protendens, manifestum sanctitatis eorum indicium sui luminis cla 
ritate demonstravit. Quod cernentes ignari atque increduli mirabantur si 
bi talia prodigia insolita apparere, arbitrantes sibi deinceps meliora prospe 
ris successibus affutura: fit quippe concursus plurimorum, unus alteri vir 
tutem insinuans miraculi. Timentes autem sceleratissimi lictores, ne ju 
sto Dei judicio nefandissimum scelus in conventu populi publicaretur, & 
sibi digna pro meritis ultio redderetur, auferentes a loco sancta eorum cor 
pora, in quo ea projecerant, ad alium noctu sepelienda detulerunt, in 
quo usque hodie* occulto Dei judicio, peccatis populi exigentibus, occul 
tantur. 
Gaudebat itaque diabolus, se de nece servorum Dei tam terribili 
ter triumphasse, et velociter iniquitatis arma arripiens, in novellam Chri 
stianorum plantationem acrius desævit, et oves pastorali cura destitutas, 
nequitiæ suæ veneno lacerandas aggreditur. Inflammat namque iras, odia 
excitat, acuit cupiditates, nutrit discordias. Hunc invidia stimulat, il 
lum fallacia supplantat, illum superbia elevat, istum fraudibus necat, a- 
lium adulterio polluit, illum homicidio interficit. Talibus nequitiae ar 
mis improvisos invadit, et secuin ad inferos protrahit. Beatus igitur Sig- 
fridus, cum de nece suorum nepotum nuncium accepisset, & causa occi 
sionis eorum ei innotuisset, grates immensas egit Deo, qui eos de mundi 
hujus colluvione per coronam martyrii eripuit, et pretiosa morte per 
sanguinis effusionem ad se venire disposuit Condolens itaque nimium con- 
fes- 
a ) Hinc illas lacrymæ. Nulla persecutio, sed auri 
sacra fames has potius effecisse videtur ærumnas. 
b) Cod. Baazii inepte substituit: Gröpa. Ab eo 
ortos esse Ulfeaxios, Genealogi nostri ex traditione ve 
tusta fabulantur. Cfr. Joh. Magnus, Hist. L. XVII. c. 20. 
c) Nepotes S. Sigfridi occisos esse in monte Gel- 
boæ (G elbo Berg), prope Wexioniam ab oriente si 
tum, tradit Legenda S. Davidis infra. De monasterio Gel- 
boensi cfr. Rhyzelius, Monasteriol. p. 270. Vide Rog- 
berg, !. c. p, 80.