254 
III. VITA S. ANSCIIÀRII 
ipsum vehementer increpabat, quod ullatenus de Dei promissione dubi 
tare debuisset, quasi aliqua iniquitas Dei potuisset pietatem vincere : 
Firmissime itaque crede, inquit, et nullatenus dubites, quia utrumque tibi 
Deus sua gratia faciet, id est, et peccata tibi dimittet, pro quibus modo 
sollicitus es, et omnia quæ promisit implebit. Qua consolatione suscepta, 
ipse quoque solabatur semetipsum. 
CAPUT XXXIV. 
Obitus et Sepultura. 
Et exinde sollicitius, quæque erant in Dioecesi sua, procurando coepit 
disponere, insuper et Privilegia Apostolicæ sedis, quæ erant de Legatione 
ipsius facta, in inultis libellis jussit describere, et per omnes pene Domini 
Ludovici Regis Episcopos destinare w). Ipsi quoque Regi Ludovico, 
filioque ejus æquivoco , hoc ipsum dirigens, addens et sui nominis lit 
teras, quibus postulavit, ut hæc in memoriam haberent, simul et jam prout 
res dictaret, adjutorio essent, quatinus Legatio ipsa, Dei auxiliante gratia, 
et ipsis adjuvantibus, fructificare et crescere in gentibus potuisset. Porro 
cum jam per tres continuos menses praedicta laboraret infirmitate, et Epi 
phania Domini transisset, optare coepit, quatinus in purificatione S. Mariae 
sibi ad Domini gloriam transire liceret. Qua videlicet festivitate appro 
pinquante, praecepit et Clero et pauperibus convivium praeparari, ut in 
sanctissimo die epularentur. Jussit etiam, ut tres fierent cerei magni ex 
sua speciali cera, quam optimam habuit. Quibus factis, in ipsa vigilia prae 
dictae festivitatis fecit eos ante se ferri: quibus allatis, unum ante altare 
Sanctae Mariae accendere praecepit, alterum vero ante altare Sancti Petri, 
tertium autem ante altare Sancti Johannis Baptistae, optans, ut ipsi eum 
de corpore susciperent egredientem, qui in supradicta visione olim ejus 
fuerant ductores. Caeterum praedicta infirmitate ita erat fatigatus et attri 
tus, ut pene jam in corpore ipsius nihil remaneret, exceptis ossibus ner 
vis ligatis et corio tectis. Attamen ipse semper in Domini laude se ex 
ercebat. Illucescente vero jam dictæ festivitatis die, missas pro eo, sicuti 
quotidie soliti fuerant, cuncti pene, qui affuere, sacerdotes celebrarunt. 
Ipse vero ordinare coepit, qualiter ad populum fieret sermo, asserens se 
nihil eodem die gustaturum, donec publica finiretur Missa. Qua finita, 
cum parumper comedisset et bibisset, per omnem pene diem studiosius 
suos commonere, et ad Domini servitium accendere studuit, nunc com 
muniter, nunc singillatim, quemque, prout poterat, ad divinum animans 
servitium. Maxime tamen ejus cura et sollicitudo de sua fuit Legatione 
ad gentes. Noctem quoque sequentem in talibus admonitionibus pene du 
xit continuam. Fratres vero, qui aderant, cum et Letaniam facerent, et 
Psalmos ex more pro ejus exitu decantarent, admonuit ipse, ut etiam Hy 
mnum ad laudem Dei compositum, id est, Te Deum laudamus , pariter 
canerent, Fidem quoque Catholicam a beato Athanasio compositam. Ma 
ne 
W') Epistolam hancce S. Anscharii, quam Phil. Cas 
sai', in lYiapostolatu Septentrionis, et Bollan distas con- 
servarunt, una cum Bulla Gregorii IV. in Appendice ad 
Rembertum dabimus. Libellus vero, cujus plura exem 
pla Anscharium describi fecisse et in archivis per Ger 
maniam transmisisse testatur Rembertus, nihil aliud est 
quam Bulla Paschalis I. qua Christianismum in partibus 
Aquilonis propagandum Ebboni Arcliiepiscopo Remensi 
commisit, nec non Ludovici Pii Diploma pro Ansclia- 
rio. Ambo edita ap. Spegel, skriftel. Bevis till Sv. 
Kyrko-Hist. p. i. et Celse, Bullar, p. 5. Cfr. supra 
p. 196.