PER S. REMbERTUM.
209
devoverunt. Interim Hex præfatus curn Danis agere cœpit, ut sorte per
quirerent, utrum voluntate deorum locus ipse ab eis devastandus esset*
Multi, inquit, ibi sunt Dii potentes et magni, ibi etiam olim Ecclesia con
structa est, et cultura Christi a multis Christianis ibi excolitur, qui for
tissimus est Deorum, et potest sperantibus in se quomodo vult auxiliari.
Necessario ergo quaerendum est, utrum divina ad hoc voluntate incite
mini. Quod illi, quia sic apud eos moris erat, nequaquam abnuere
potuerunt. Quaesitum est igitur sortibus et inventum, quod cum sua hoc
prosperitate nullatenus perficere possent, neque locum ipsum eorum de
praedationi a Deo concessum. Iterum quæsitum est, in quam partem itu
ri essent, ubi sibi pecuniam acquirerent, ne forte vana spe frustrati ad
sua vacui remearent. Ceeiditque sors, quod ad urbem quandam longius
inde positam in finibus Slavorum ire deberent g). Hoc ergo illi, videlicet
Dani, quasi divinitus sibi imperatum credentes, a loco memorato recesse
runt, et ad urbem ipsam directo itinere properarunt, irruentesque super
quietos et secure habitantes, improvise civitatem illam armis ceperunt, et
captis in ea spoliis ac thesauris multis, ad sua reversi sunt. Rex vero ille/;},
qui ad eos depraedandos venerat, pace cum eis foederata, argentum quod
ab eis i) nuper acceperat, reddidit, et apud eos aliquamdiu resedit, volens °)
genti suas reconciliari. Sicque Domini gratia, propter fidem servi sui Heri-
garii, populum illius loci ab hostium incursu liberans, bonis suis restituit.
Quo facto ipse in conventu populi publico, eandem rem proposuit, et ut
quis Deus esset intentius providerent, monuit. Heu miseri, dicens, vel
jam intelligite, quod vanum sit a daemonibus auxilium peiëre, qui non
possunt tribulatis subvenire. Suscipite fidem Domini mei Jesu Christi,
quem probastis verum Deum esse, qui vobis, nullum habentibus refugium,
suæ miserationis tribuit solatium. Nolite ultro culturam superstitiosam
quaerere, et inani sacrificio idola vobis placare. Verum Deum, qui omni
bus, quæ in coelis et terris sunt, dominatur, colite, et ipsi vos subjicite,
ipsiusque omnipotentiam adorate. Denique post hæc tanto alacrior, quan
to frequentibus Domini beneficiis in fide robustior factus, publice, ubi
cunque aderat, partim exaltando virtutem Domini, et fidei gratiam cunctis
nunciabat. Sicque bonum certamen usque ad finem süæ perduxit vitæ:
Consummatoque boni operis cursu, langvore ingravescente, astante jam
dicto Ardgario sacerdote, divinae commendatus clementiae, communione
sacra percepta', feliciter in Christo obiit. De cujus fidei constantia multa
adhuc dici poterant, sed quia brevitati studuimus, hsec sufficiant.
CAPÜÏ
g •) Refert Helinoldus, in Chron. Slav., civitatem opu
lentissimam , Vi n 11 e tam l. Jumnetam, a quodam Da-
norum Rege, maxima classe stipato ,funditus eversam lu
isse. cfr. q uæ ad hunc locum monet Langebek, 1. c. p. 46 1 .
h) Autnmdus.
i) Scii. Bircensibus.'
*) Ed. Ornbjelm. et al. perperam: nolens.
ToM. 11 •
53 .
