6 
I. CHRONICA 
nis tempore deputantes, a quo dicta est dies illa Odhins dagh. Tertium 
quoque, scilicet Frigh, pro fertilitate et abundantia frugum et fructuum 
terrae,hominum et jumentorum honorabant et assidue venerabantur; præ- 
cipue autem feria sexta, a quo et dies illa eorum vulgari vocata Frigh- 
dagher. Singulis autem horum trium deputati fuerunt in suo ordine sa 
cerdotes, qui oblationes et sacrificia populi praesentarent et continue ser 
virent in ritu et sacrificiis hujus templi. 
Praeter hæc autem instituta fuerat quaedam solennitas generalis, de 
novennio in novennium exactissime celebranda, ad quam omnis multitudo 
omnium provinciarum Gothicae Nationis venire, et donaria tenebatur of 
ferre; quum et viva offerebantur sacrificia de hominibus et brutis, quo 
rum sanguine Deos placabant; corpora vero in luco quodam proximo sus 
pendebant, putantes arbores ipsas ex morte immolatorum divinas et sa 
cras, quibus idcirco plurimum deferebant. Unde et propter celebritatem 
loci et cultum deorum, communi omnium consensu juxta praefatum montem 
sedes regni firmata est, et regalis diutina habitatio collocata. Reducto e- 
nim regno tam amplo et multarum ac diversarum provinciarum ad uni 
us principis monarchiam, et regalis nominis principatum, statuit univer 
sa tam procerum et nobilium, quam vulgarium multitudo, ut apud Up 
sala regiae celsitudinis mansio haberetur. Exstat igitur, in civitate juxta 
posita et sub pede montis ipsius trans amnem in loco humili, depresso 
et quasi paludinoso locata, k) monticulus quidam, Konungshôger /) voca 
tus, in quo regia domus et habitatio creditur instituta, et multo ibidem 
tempore continuata. Deinde quasi ad eminentiorem locum, ad colles 
quosdam sublimes et planos, non longe distantes ab urbe et a loco deo 
rum præfato (translata) ubi etiam post multo decursu temporum Reges re 
sidere consueverunt. Qui locus nunc antiqua Upsalia vocatur, ob trans 
lationem sedis archiepiscopalis; sed antiquior est illa, quae nunc Upsalia 
dicitur, ubi et nunc archiepiscopalis sedes floret et Metropolis Upsalensis m). 
Nam fide tandem catholica in regno firmata, fundandæ cathedralis eccle- 
ciæ electus est locus in collibus illis, ad quos, ut praemittitur, translata 
jam fuerat sedes regni; sed loco illo famoso et celebri, ubi trium deo 
rum cultus et templum sub gentilitatis decursu floruerat, exstirpata et e- 
liminata omni idololatria; spurcitie, ædificata est Ecclesia beatissimae Tri 
nitatis. Sic ex iniquo principio salubris conflata est religio. Hæc revera 
mutatio dexterae Excelsi, et a Domino factum est istud, quod est mirabile 
in oculis nostris! Ubi enim abundavit iniquitas et delictum, superabunda- 
vit 
I-) Sic. Lege Locatus. 
I) Kungshöga gatan adhuc appellatur pla 
tea, quæ a foro equestri, Riddaretorget, iu viam 
Stockholmiam versus ducit. 
ni) Occasionem hæc Urici Olai assertio dedit 
famosissimae controversiae de situ et vocabulo Up 
salia; inter O. Ver ellum et J.Schefferum agitatae, 
cujus historiam videsis in praefatione Ihr ii ad Up- 
saliam Illustialam. Æquus hujus controversiae 
aestimator cum Verelio hodie consentit, animad 
vertens urbem, q U æ nunc Upsala, in monumen 
tis antiquis semper Aros vel Ostra Aros nuncu 
patam fuisse, et ab Upsalia (nunc Upsalia veteri 
vel rurali) distinctam, donec a loco hoc antiquo 
sedes ArchiEpiscopalis translata nomen primo huc 
secum advexerat, unde discriminis ergo hæc nova 
Upsalia illa vetus appellaretur. Litteras a R. 
Magno Ladulas datas, ubi ' de Arosia , cjuce nunc 
Upsalia dicitur ” fit mentio, ipse adfert Schefie- 
rus in Additam, ad Upsalinm suam. Ihre 1. c. 
p. 2 . Testimonio igitur. Eri ci Olai, absque 
ira et studio examinato, facile evincitur, præci- 
puam rationem adseverandi, novam Upsali- 
am eandem omnino esse ac antiquam, ei fu 
isse, ut eo expeditiorem ejusdem inveniret si 
militudinem cum Roma antiqua et moderna, quam 
hoc in prooemio nimio verborum adparatu osten- 
dere conatus est. l_)e cetero notandum est de vo 
cabulo nunc usitato Upsala , hoc proprie Geniti 
vum esse Nominativi Pluralis. Uppsalir, in Sing. 
Uppsalr, quod atrium altum vel aulam altius si 
tam denotat. Hinc in Yngl. Saga C. 4o de Ingi- 
aldo Illrâda, funestam Regulorum invitationem 
animo volvente, dicitur: >'llann let lüa sal ei/in; 
e/igum mun minna , edr uvegUgra, en Uppsalr 
var": Atrium ædificandum curavit, nullo mo 
do minus aut indecentius ipso atrio alto (vel 
regio).