PEU S. IlEMBEUTUM. 
PRAEFATI 0. 
»Sanctissimis, et in Christi amore præcipua veneratione recolendis, Patri 
bus et Fratribus, in sacratissimo Corbejæ a) monasterio Deo militantibus, 
filii atque discipuli b) reverendissimi Anscharii, perennem perpetuæ fe 
licitatis orant in Domino dominantium pacem et salutem. Diu per Domi 
ni gratiam pastoris boni munere delectati, praedicationibus et exemplis in* 
formati, meritis et intercessionibus suffulti, nunc tandem ejus praesentia 
desolati, satis perpendimus, quid pro nobis gemendum, quidve pro illo 
gratulandum sit. Etenim verus Dei cultor abstinens se ab omni opere ma 
lo, et in simplicitatis modestia permanens, certam de se fiduciam præhu it, 
quod hinc sublatus ad Deum, quem semper tota devotione diiexit, cuique 
semper animo intendebat, sine cunctatione eo pervenit. Unde pro retri 
butionis ejus praemiis nobis vere gratulandum credimus; pro nostra autem 
desolatione necessario supplicandum, ut, qui humanitus tanto destituti su 
mus Pastore, coelitus divino protegamur auxilio. Inter varias etenim pres 
suras positi, veraciter id sentimus quod amiserimus, et quid pro nobis do- 
lere debeamus satis inteiligimus. Vivente enim ipso, nihil nobis deesse 
videbamus. Ejus namque sanctitatem Reges honorificabant, Pastores Ec 
clesiae venerabantur, Clerus' imitabatur; Populus universus admirabatur, 
et dum illum cuncti sanctum et justum praedicarent, nos quoque tanquam 
corpus capitis pro ejus bonitate venerandi ac laudabiles videbamur. At nunc 
tanto munere frustrati, de nostris mentis non praesumimus, cum magis ti 
mido corae expavescimus, ne peccatis merentibus luporum patere incipia 
mus morsibus. Mundus namque, in maligno positus, magis ea quae justa 
et sancta sunt evertere, quam religiosa quaerit erigere; et inimicus humani 
generis Diabolus, quanto sanctiorêm et religiosiorem quemque conspexerit 
ducere vitam, tanto majori conamine adversa quaeque objicit, ut ea quæ 
sunt sancta destruat, et ne ab aliis imitentur, callida suasione et pravis in 
tentionibus auferat. Nos itaque inter formidolosa pericula suspirantes, licet 
multiplicia mala temporaliter timeamus, divinum tamen adjutorium nobis 
licet indignis non dein turum credimus. Jdeoque vestram devotissimam 
sanctitatem supplici corde rogamus et petimus, ut memores nostri interce 
dere pro nobis dignemini ad Dominum, quod nunc nos ejus misericordia 
non derelinquat, sed adjutor noster benignissimus noxia cuncta a nobis de 
pellat, sitque nobis refugium in tribulatione, qui non deserit sperantes in 
se. De illius itaque clementia praesumentes, spemque nostram in illius 
misericordia collocantes, et quæ nobis contingere, vel qualiter in futurum 
subsistere debeamus, illius judicio derelinquentes, pietatis ejus gratiam toto 
cordis ac mentis atfectu collaudamus et glorificamus, qui nobis vel ad tem 
pus tanto concessit uti Patrono. Vestrae quoque Paternitati gratiarum a- 
ctiones immensas referimus, quia vestro beneücio ac licentia talem prome 
ruimus Patrem habere. Cujus exempla si quis imitari voluerit, coelestem 
quodammodo in terris habebit conversationem. Si quis doctrinæ ejus recor 
datus fuerit, viam mandatorum Dei sine errore incedere poterit. Si quis 
monita exhortationis ejus attenderit, laqueos inimici praecavere studebit. 
Hujus itaque sanctissimi Patris memoriam stylo exarare decrevimus: et 
qualiter apud nos vixerit, quidque de eo nobis cognitum extiterit, Vestrae 
Heverentiæ scriptis intimare, quo divinam clementiam in beato viro Vestra 
nobiscum collaudet affectio, et imitari volentibus exemplum salutis fiat 
e jus sanctissima devotio. 
, n ) Scii. Veteris Corbeiæ in Pi cardia cui Cc 
»mm* nomen dedit. 
*0 S. Rembertum in scribenda S. Anscharii 
adjutorem habuisse condiscipulum qncndem suum, la 
tetur auctor vitæ S. Remberti, Cap. g. apud hangebck, 
1. c. T. R. pag, i3 2 .