ERIC! OLAI 
i3 7 
tas faciens obserari, festinavit ad castrum, turribus munitis praesidio satel 
litum Danicorum, qui magnos exinde in Suecos faciebant insultus. Accur 
rentes autem ad portas quidam civium, securibus & clavis ferreis seras 
confregere portarum: tum quia illis videbatur indignum, quod sine civi 
um scitu aut consensu , Daci excluderent Suecos a civitate Suecana, 
maxime Consiliarios regni, et eos, quibus Rex commiserat regnum in sui 
absentia gubernandum: tum quia non aliud eis constabat, quam quod c- 
rnnia essent in optimis punctis inter Regem et Consiliarios antedictos: tum 
forte quia justo metu, in virum constantem cadente, compulsi, cogebantur 
vitae suae sospitati providere, ne quod prius Suecis in eo loco contigerat, 
extraneis praevalentibus, eis etiam inferretur. Et Nobiles, qui advenerant, de 
sua exclusione commoti, impetum faciebant in portas, et hac violenta con 
fractione potenter intrabant, non obstantibus crebris ictibus lapidum et 
sagittarum a turribus emissarum. Tunc erectis velis in foro , jubent ci 
ves convenire in unum , qui ab eis interrogati, utrum vellent cum re 
gno manus dare, omnes id una voce affirmant. Dato igitur mandato, ne 
quis civibus molestias præsumat inferre, Dacos ejiciunt a turribus civitatis. 
Necessariis igitur præsidiis per oppidum universum firmatis, Capitaneo 
castri Dno. Erico Nilsson Daco dirigunt scripta sua, interrogantes in eis, 
cur eos venientes ictibus halistarum et bomhardarum exceperit, cum ipsi 
ob nihil aliud venerint, quam ad conferendum et conquerendum de non 
servatis per Regern articulis, in quibus concipiendis , proponendis et sta 
biliendis, ipse cum ceteris Dacis fuerat mediator. Receptis autem scri 
ptis hujusmodi, idem Erieus Nilsson cum Dacis sibi adjunctis, nihil ratio 
nabile respondere curabant, sed diffidatoria scripta comminationibus plena 
mittebant, protestantes expresse, quod ubicunque possent Suecis damna 
inferre, diu noctuque curarent. Audientes igitur Sueci illos contra se in 
malitia obstinatos, statuerunt in oppido remanere et castrum obsidione li 
gare. Divisis igitur turmis, ante moenia castri machinas et cetera instru 
menta bellica paraverunt. Erant autem duo, quibus tota cura obsidionis, 
ex aliorum commissione, incubuit, scilicet Carolus Knutson Marscalcus 
et Erieus Puke, militaris, vir strenuus, quorum unus ab occidente, alius a 
meridie impugnabat. Erat etiam in eo loco Dnus. Olavus Archiepiscopus 
Vpsalensis, cum egregia turma satellitum pugnatorum, quos referunt fuisse 
CCC. quorum Capitaneus erat Carolus Magnuson Miles, multaque ma 
gnifica isti dicuntur egisse. 
Engelhertus autem curam gerens principaliter Reipublicæ , regnum cir 
cumivit, et sicut prius, castra regni, quse Consiliarii Regi restituerant, re 
cuperare curavit; eo quod contra juramenta sua Rex tradidisset ea alienige 
nis, sine consilio et consensu Consiliariorum regni, et nequioribus tyran 
nis , quam unquam ante hæc tempora fuerant assignata. Egressus ergo 
Engelhertus cum exercitu de Holrnis, accessit Nycopiam, et convocatis 
illic Sudhermannis, castrum fecit per eos, datis principalibus, firmissime 
obsideri. Vbi præcipuus erat Hermannus Berman, animosus, sed minus 
circumspectus. Inde transiens Engelhertus ad Sudhercopiam, convocat iJJic 
Ostgothos, faciens per eos obsideri Stekeborgh, praesidente quodam E- 
rengislone, zy), Stekeholm vero obsident Tiustboenses x) principe Boetio 
Knut- 
w ) Nilsson (Natt och Dag i längden). *■) Incolæ Norra et Södra Tjust Smolandiæ.. 
Tom. II.