12$ 
I. CHRONICA 
que in fumo suspenderat, mulieres partui vicinas in locum equorum ad 
plaustrum trahendum præponeret, quæ propterea aborientes r) foetus mor 
tuos pepererunt. Eratque clamor, ne dum in Vallibus, sed et in toto re 
gno, qualis aliquando fuerat in Ægypto supra primogenitis interfectis, 
non solum de casibus nunc narratis, qui contingebant ut raro, sed de quo 
tidianis oppressionibus et pressuris, quibus incessanter et sine misericordia, 
ut filii Israel in Ægypto, immitissime gravabantur, illudebantur et tor 
quebantur. In his angustiis cum non esset aliquis in regno, qui justitiam 
administraret, quandoque per nuntios, et quandoque per litteras et scripta 
ad Regem directa in Daciam, significabant Regiæ Majestati, quantis do 
loribus ad amaritudinem ducebantur. Sed Advocatus, Praefectus lusse E- 
rikson, natus in Dacia, qui et continue scribendo mentiebatur Regi, prout 
voluit, omnes eorum querimonias astutiis suis refellebat s). 
Erat autem eo tempore vir quidam habitans in monte Cupri t) , aut 
non longe ab eo, ingenuus seu libertus, Engelbertus vocatus, homo 
magnanimus, sed statura pusillus, in curiis principum enutritus, facundus 
et fortis «). Hic longae et gravi afflictioni et calamitati Vallensium com 
passus, caussam eorum suscepit coram majestate Regia promovendam. Vo 
luntarie igitur se periculis exponens, accessit ad Regem in Dacia constitu 
tum, nunc litteris, nunc vivæ vocis oraculo pauperum Vallensium que 
relas exponens, obligans se sub poena talionis, et sub pœna suspendii, sin 
gula probaturum, rogans Regem quatenus tam diu eum faceret in ca.rcere 
observari, et quod ad respondendum praefatum Iésse Erikson faceret ad 
suam praesentiam evocari, faceretque alterum, qui in probatione defice 
ret, vel qui de injustitia convinceretur, suspendio condemnari. Rex au 
tem sub quadam levitate dissimulans, mandavit Engelberto ad propria re 
dire, traditis ei litteris suis ad Consiliarios Regni directis, quibus jussit, 
ut in Valles accedant, de veritate negotii quaesituri, eique de singulis re 
scripturi* sic tamen quod advocatum suum Iôsse Erikson in jure suo con 
servent. Consiliarii igitur Regni, regiis obtemperantes mandatis, accesse 
runt ad locum; sed veritate comperta, non poterant caussam fine debito 
terminare, curn non haberent in commissis de eo, qui injustitiam fecerat, 
judicare. Litteris tamen eorum acceptis, Engelbertus festinat ad Regem, 
obsecrans pauperibus oppressis justitiam ministrari. Erat autem jam notus 
Regi ex frequenti accessu, et animositate loquendi; unde Rex ex frequen 
ti querela commotus, et importunitate attædiatus , eum repulit indignan 
ter, minis adjectis, ne ad ejus praesentiam ultra venire praesumeret. Il 
le vero, ut erat absque terrore, adhuc se venturum submurmurans, a Re 
ge discessit. 
Videntes igitur, qui Regi porrexerunt preces suas, se non posse apud 
eum proficere precibus et laerymis, nec aliis modis quibuslibet eum ad 
misericordiam inclinare, sed suas angustias indies continuo augmentari, co 
gitabant potius velle mori, quam diutius videre tanta mala gentis suae. 
Condixerant igitur inter se, ut singuli de singulis domibus egredientes, 
tyrannum illum, qui eos tam graviter opprimebat, a suis capitibus amo 
verent, 
r) Aborlum facientes. A St. Kopparberget, Dalekarliæ. 
s ) Irj describendis hujus, temporis ærumnis w) Eum naUim luisse in praedio Kullerbacka, 
copiosior est auctor, Chronicon Rhythm, majus paroeciae Aspeboda, ex antiqua traditione adfert 
secutus, ad quod lectores ablegamus. Hammarström, om St. Kopparberget. 11. p. y.