122
I. CHRONICA
reputabat, infideles et insanos, quotidie illudebat. Sic illud dulcissimum
mei, et labia stillantia myrrharn, primum mei et favum, in fellis amari
tudinem sunt conversa. Castra enim regni tradidit hostibus regni. Erat
enim inter eæteros, qui regnum gravissime latrociniis infestabant, quidam
insignes piratæ, qui sub captivitate Regis Alberti, continuis guerris, spo
liis, incendiisque regnum diutissime affligebant, de Ducatu Magnipolensi,
fratres dicti Styke, Henricus, Albertus et Arnoldus sive Arnerus q). Hos
tres assumpsit Regina, et singulis castra singula in Suecia assignavit, alia
Italicis, alia Anglicis, caetera omnia suis Dacis tradidit gubernanda r).
Quae vero promissa fuerant Consiliariis regni Sueciæ, in ludibrium con
vertebat; unde et in perpetuum ludibrium et opprobrium regni, monetam
quandam instituit, turpidinis sexus sui insignia praeferentem s). Miles ta
men quidam de Suecia, Dominus Abraham Broderson, in tantum ei dile
ctus erat, ut pro anima sua, de titulo nominis sui, Praebendam quan
dam instituit in Ecclesia Roskildensi, quæ dicitur Her Abrahams Prœbenda.
Demum non contenta de servitute Sueorum, subjectione et talliatione,
quibus in vita sua, et sub ejus principatu regnum Sueorum 0? Danis et
exteris, ipsius operante versutia, jugo gravissimo subjacebat, cogitabat, qua
arte posset hæc servitus perpetuari et continuari, futurisque temporibus
reservari.
Habebat autem Sororem, quam in uxorem duxerat Dux Pomeraniæ,
qui ex ea lilium susceperat. De nomine vero Ducis et etiam lilii va
rie loquuntur chronica et annales. Certum est enim, quod ille nepos Re
ginae vocatus est per eam Ericus, sed hoc non erat nomen ejus in baptis
mate ei datum. Dicunt enim quidam quod vocatus fuerit Buksleff u) pa
ter autem ejus Dux Waldemarus; alii autem, quod dictus sit Henricus,
unde acceptus a Regina, antequam inciperet regnare, vocatus est in Da
cia Henrich Waldeinarson. Alii dicunt non eum, sed patrem ejus voca
tum Henricurn, qui mortuo Rege Waldemaro, multum pugnabat pro re
gno Daciæ obtinendo, licet Margareta praevaluerit et eum excluserit v).
Hunc ergo nepotem suum ex sorore, filium scilicet Ducis Pomeraniæ w),
acceptum et suis moribus educatum, procuravit fieri Regem trium regno
rum. Et licet Consiliarii regni Sueciæ diutius obstitissent, dicentes se
non debere Regem alium eligere vel assumere, quamdiu illa viveret, quæ
erat eis pro Rege x). Sciebant enim, quanto ludibrio habiti fuerant per
eam, et, ea prineipante, per extraneos. Sciebant etiam eum in Dacia sen
su et moribus Reginae educatum, ab ejus intentione et informatione nul
latenus discessurum. Nihilominus illa commota et pertinax minis et ter
roribus intentum suum obtinuit, et continuo in Sueciarn introduxit, co
mitante pene tota Daciæ Baronia. Occurrebat autern tota militia Sueo-
runi, cum multa gloria et honore assumens eundem Regmæ nepotem jam
dictum Ericum, in Regem suum et Dominum coronandum; quem et si
ne
cf) Henricus castri Stäkeholmetisis , dein Nÿ-
copensis advocatus fuit, Alberlus vero Ringsla-
daholmensis, v. infra, cfr. Stiernraan, Höfd.M. p.
99, 260.
r ) J°h a nnem Franco, natione Italum, præfectum
castri Stäkeburgensis , an. j 4 o 2 meminit Petrus
Quirinas, Venetus in Itinerario, de quo Svea VI.
p. i83. Idem Johannes Vale? cfr. Sliernmari p. 248,
s) Hoe eomnientum refutarunt alii, literam ini—
tialem civi at. <*wi>r 0 rumo insculptam probantes.
t) Lod. 2 . deest.
u) Sic. Bugislaus.
v) Mirum est, auctorem rei stns temporibus
tam propinquae adeo ignarum esse potuisse.
w) Wratislai VII.
x) Cfr. Chron. Rhythm, p. 60 ,
