Postquam altero examine perfunctus negotium disser 
tationis corrigendae preloque dandae adii, opusculo iterum 
perlecto aliud sane mihi perficiendum fuisse, aliud me per 
fecisse sensi. Namque rhetorica quibus a principiis orta, 
quomodo adolesceret, ita ut quarto saeculo vulgari quadam 
norma comprenderetur, quemque ad statum ab Aristotele ad 
duceretur, cum W en dia n dius 1 ) multis in rebus egregie ex- 
planasset, equidem enixe persequi debebam, quibus in par 
tibus per saeculorum cursum progressa, qualis ad Ciceronis 
aetatem permanaret, i. e. quae membra antiquitus tradita etiam 
posteris temporibus sive integra sive paululum mutata et 
aucta conservaret, quaeque philosophorum, imprimis Stoico 
rum 2 ) ex officinis adsumeret, denique quae nova per Herma- 
goram <jtoc<J£cov inventorem, quem dicunt, recipei’et. Sic enim 
doctrinae rhetoricae cognitio proficere poterat. 
Attamen ab hac calce longe me abesse, haud ignoro 3 ). 
Maxime autem doleo, quod philosophiae studium primori 
bus tantum labris attigi. Quo relicto si quis communem sibi 
rhetoricam Latinam penitus cognosci posse existimaverit, me 
dius fidius quam valde fallitur! Ipse enim fundamentum huius 
commentationis propter philosophiae inscientiam meam inter 
dum vacillare in dies magis expertus- sum; nec uno loco, 
') Anaximenes von Lampsacus, Studien zur altesten Geschichte 
der Rhetorik, Berlin 1905. 
2 ) A Stoicis artificiosae illae partitiones inventae sunt. cf. Striller: 
De Stoicorum studiis rhetoricis, Bresl. phil. Abh. 1886, I 2; Volk- 
niann 2 : Die Rhetorik der Griechen und Romer, Leipzig, 1885, p. 9. 
’) Iniuria quoque nonnumquam a via historica, ut ita dicam, 
aberrans, quando commodius videbatur, initium disputandi et compa 
randi a Latinis cepi.