96 
747 acris ubi me/natura intendit, 
epist. I I852 virilia quod speciosius arma non est qui tractet. 
II 2ib excepta nihil te si fuga laedat, 
is? viveret in terris te siquis avarior uno. 
ii2 puncto quod mobilis horae/. . . permutet dominos, 
carm. 1 2ifi Iliae dum se nimium querenti/iactat ultorem. 
2O2 Graeca quod ego ipse testa/conditum levi. 
II 175 a te meae si partem animae rapit. 
Tibuli. I 1, Martia cui somnos classica pulsa fugant 
32i audeat invito nequis discedere Amore. 
449 velit insidiis altas si claudere valles. 
713 tacitis qui leniter undis . . . serpis. 
II 65 tua qui ferus otia liquit. 
Propert. I IO2 primo cum testis amori/adfueram. 
II 29i extrema, mea lux, cum potus nocte vagarer. 
33'i Nilo quae sacra tepente/misit. 
Apud recentiores inprimis poetas Latinos certae quaedam 
adiectivorum et substantivorum collocationes iterum atque iterum 
inveniuntur: adiectiva in initio versus posita sunt, cum substantiva 
in fine collocata sequantur. Talem vocum ordinem legis exempli 
gratia: 
Tib. I 1 6 dum meus adsiduo luceat igne focus. 
Variis modis huic vocum seriei coniunctiones et pronomen 
relativum inseri solent; atque primo loco ea afferemus exempla, 
quibus coniunctiones et pron. rei. inter adiectiva inserta sunt. 
Qua in re verbum non certa sede ponitur, mox substantivis 
cingitur, mox post substantantiva, mox post adiectiva legitur. 
Tales igitur vocum ordines efficiuntur: 
a 
coni. 
b - 
A - 
verb. 
— B. 
^ a 
— coni. 
b - 
A 
B — 
verb. 
a 
— coni. 
b 
verb. 
A 
B. 
Lucr. III 675 omnis ut actarum exciderit retinentia rerum. 
IV 899 tantula quod tantum corpus corpuscula possunt. 
V 622 Democrti quod sancta viri sententia ponit.