55 
Haec autem collocandorum verborum consuetudo, quae 
inde a Plauto frequens est et apud posteriores praecipue colitur, 
digna esse videbatur, quam separatim tractaremus. En exempla: 
Pl. 1) Amph. 205 sententiam ut dicant suam. 
524 rem ui gessissent publicam. 
995 animo quando obsequitur suo. 
1144 promissa ut serves tua. 
As. 50 patres ut faciunt ceteri. 
52 filius quod amet meus. 272 more si fecit suo. 
Cas. 538 modio qui venit salis. 
Men. 58 geminum illum puerum qui surrupuit / alterum. 
Mere. 261 filius quam advexit meus. 
Mil. 507 amicam quom osculabatur suam. 
Poen. 16 edicta ut servetis mea. 
Pseud. 141 faciem quom aspicias eorum. 
Rud. 1355 lingua quod iuret mea. 
Ttin. 16 de argumento ne exspectetis fabulae. 
636 in rem quae sint meam. 
676 genus qui restinguas tuom. 
678 genus qui congliscat tuom. 
Truc. 196 mentio quotiens fit partionis. 
2) Amph. 490 clandestina ut celetur consuetio. 
863 in superiore qui habito cenaculo. 
1139 nostro qui est susceptus semine. 
As. 695 duplicem ut habeam linguam. 
725 huius quas dem matri. 
Aul. 351 hos ut accipias coquos. 
Capt. 101 suom qui mutet filium. 
117 fugiendi si datast occasio. 
342 tuom qui conveniat patrem. 
510 mei ubi sunt alii captivi. 
Cas. 220 tot qui utuntur condimentis. 
558 miseri ut festinant senes. 
Cist. 317 meum quae corrumpit filium. 
521 meam ut scias sententiam. 
611 medioxumam quam duxit mulierem.