ferat, quo per se timuisset escendere", atque omnino Stoici 
potissimum hanc rationem latius promulgarunt. l ) ipse vero 
Pseudo-Longinus permultus est in vocabulis eiusmodi ad 
hibendis, quibus furor ille divinus significetur, 2 ) idemque 
propterea sublimitatem summam orationis virtutem esse arbi 
tratur, quod habeat vim maximam ad opinionem illam de 
caelesti instinctu excitandam, quo auditores rapiantur, quo 
cunque voluerit orator (n. vip. p. 14<i et p. 3i: ov yd() slg nei- 
tovs dy.i)0(')uivovc; dt.V elg imnaatv oiyei zd vnsQ(pva. cf. 
anon. 94: zd Si ndOog ov iiopov neiSei, alia xai eS-ioztjoiv.). 
Nescio an verba, quae exstent n. vip. p. 40is I xav ftaxxEv/uaai vrjyciv 
arayxalor, quodammodo attineant ad Stoicorum uid-^v vialior, cf. Diog. 
L. VII 118. — Cic. Tuse. III 11. - Wendland, 1. c. p. 233. 
2 ) Cf. p. 3020 ss. 39e. 562. 622. 717. 722. ceterum memorabile videtur 
esse Pseudo-Longinum his omnibus locutionibus particulam uxmeq vel olovec 
adicere, cum ceteroquin haud ita anxie loqui soleat (cf. quae p. 55u de 
metaphorarum lenimentis adnotavit).