32
yevvaia tpQaoig xii. — p. 533: insidi) /nsvxoi i] 101 loyov
vor t oig *j te cpqaaig rd nleioj di exaieqov disriivxiai xiX. —
p. 67: Ts&oXwtcti ydq xfj cpqdaei xal 'isOoqv^rjxai. — p. 762:
rj dyav xrjg ipQaaeiog ovyxoni). — p. 323.' cpqdosig noirjnxai
,loci, quibus dictio est poetica quaedam*. — p. 50i»: /idvov
ov iiiav kigiv sis dvo dtaondoag nqoawna. — p. 72u: xfj xmv
le^scov enoixodo/.n)aei. — p. 272: evexvniooe xfj lii-ei (,vnex‘)
rov xlvSvvov to Ididjua — p. 44i8: /.s^eiov fj vorjaeiov —
p. 45«: xas U&tg xag vorjoeig. ea vero imprimis videntur esse
memorabilia, quae auctor capite XV. de phantasia quae dicitur
disputavit, quam artis partem a Stoicis effictam et explanatam
esse constat (cf. Striller p. 56 ss.). ac re vera omnes fere
termini rhetorici, qui huic capiti insunt, Stoicorum sunt proprii,
viri autem docti iam pridem cognoverunt exemplum illud .ex
Euripidis Oreste ductum, quod auctor adferat ad rem illu
strandam, praecipue a veteribus Stoicis adhibitum indeque
usitatissimum fuisse rhetoribus (cf. Stoicor. fragm. coli.
Arnim II 54). sed gravius est, quod hac in parte 1 ) Pseudo-
audiebant, et profecto eyaUdl-tu; quae proprie vocantur in Pseudo-Longini
libello inter figuras verborum latissime pertractatae sunt, cumque certum
sit, ut animadvertit Strillerus 1. c., figuras, quas Pseudo-Longinus Stoicorum
rationem secutus eiailageis appellarit, in Caecilii libro dUoiwaeiDs nomine
comprehensas fuisse, licet conicere omnino ea, quae hac potissimum in
parte a Pseudo-Longino aliter atque a Caecilio instituta esse Martensius
1. c. p. 17 ss. demonstraverit, ad Stoicorum artem redire, cum praeterea
alias quoque Pseudo-Longini doctrinas, quas Martensius non Caecilio deberi
demonstrarit, Strillerus Stoicorum proprias esse ostenderit, iam nunc vide
tur apparere non Caecilium, sed auctorem ipsum Stoicum fuisse.
*) Pseudo-Longinus eam materiae partem, quae est nefi <poryraaCag,
idcirco potissimum copiosius tractat, quod philosophiam Stoicorum profi
tetur. rhetor autem Calactinus ipsi vocabulo tpayraaia Stoicorum proprio
et a Pseudo-Longino usurpato vocem tiSaXonoiia ex Epicuri philosophia
receptam videtur praetulisse, cf. Martens, 1. c. p. 20 sq.; Striller, 1. c. p. 58
sq. — 7r. vi//, p. 36u>. Plut. p. 347 A. — praeterea vero id ipsum quoque,
quod Pseudo-Longinus valde adamat orationem cum corpore comparare,
fortasse cum Stoicorum ratione quodammodo cohaeret, nam etsi illa
comparatio vulgo rhetoribus placebat, tamen praecipue Stoicis grata ac
ceptaque fuit, ut qui aequabililatem partium orationis pulchritudinis prin
cipium esse putarent, cf. Stoicor. fragm. coli. Arnim II 223 [Diog. L.
VII 40]. — Cic. Tuse. IV 31. de off. I 98. — Ps.-Dion. X 6. — Quintii. I
