28
*
Sed haec differentia ad alios quoque illius aetatis rhetores
pertinet is enim qui de sublimitate scripsit unus est e multis,
qui magna ingenia plerumque vitii aliquid habere existimant,
exponit autem disertis verbis p. 60i« ss. summam in omni
bus diligentiam minutam videri, in magnitudine vero ingenii,
putaverim hoc enuntiatum iam a Caecilio ad verbum ex alio scriptore
quodam haustum fuisse, accedit vero, quod ea, quae de illis sectis nobis
nota sunt, nullo fere modo attinent ad elocutionem, de qua est totus
Pseudo-Longini libellus (cf. Schanzius Herm. vol. XXV. p. 36 ss.; hist.
litt. Lat. vol. II 1 p. 31 sq. — Brczoska in Wissowae encyclopaedia s. v.
Apollodorus), nam etsi est verisimile, tamen certius vix potest ostendi
Theodoreos etiam in elocutione liberaliorem rationem secutos neque
umbratilem illam Apollodoreorum diligentiam amplexos esse, nihilo minus
haud scio an quispiam probabiliter possit conicere Pseudo-Longinum
Theodoreum fuisse, ac primum quidem omnino Apollodorei magis cum
Isocrate, Theodorei cum Aristotele videntur fecisse (cf. Ammon, Blatter
fQr das bayrische Gymnasialwesen 1891 p. 236). tum videtur auctor in
eorum rhetorum numero collocandus esse, qui rhetoricam non scientiam,
sed artem esse putant, at Apollodorei contrariam sententiam defendebant,
cf. anon. 31 ss. (quem libellum Schanzius 1. c. ad explicandam Apollo
doreorum et Theodoreorum doctrinam adhibuit): Staipfyei Se f/ buarrjfjij
Tys xa!}o tj aSianTLoT&v earl itecOQrj/uccrwv xal /aCccv e/ovrtav Trjy
(pvotr, reyvtj Se xivovfJnor xal aXXore aXXrp' ayaXaujSaiOiTLOi‘ ipvuiv. Ytyyrp
ovv ovtyrji Trjs uypoutxr.; . . . xal riov &ea)QtjjUaTcor avrrj; ;i qos rov? x a i a o 1
aq/uo^oiuivtxiv aua^ravovaiv eniOTtjuovixto; SiSorreg Ta rteioopaal a xr— cf.
79. nec vero quisquam non videt, utram partem Pseudo-Longinus se
quatur. ac praeterea ex hoc ipso, quod auctor saepissime oratorem xaioor
respicere iubet (cf. supra p. 26), videtur elucere Caecilium xcuqov minus
saepe rationem habuisse, itaque fortasse Pseudo-Longinus Theodoreus
(cf. p. 716 nudos Sxcuqov) Caecilium Apollodori discipulum tacite oppugnat,
ad eandem autem differentiam id spectat, quod auctor, ut omnino Theo
dori asseclae (cf. anon. 103), rf, niVariti/n orationis plurimum tribuit,
cf. n. vxp. p. 41», 42ie, 43ia, 54«, 70m. 24. [ceterum similiter iudicat
Pseudo-Dionysius, qui Theodori rationem secutus haec profert X 14
p. 369,3: t_o re arti^arra Xeyeiv^ aXXa /jtj er /tergat rrjg SiSaoxaXtag ro m&a-
ror SioixeZofrai . . . /jurata xal axaioo» rj roiavrrj aSoXea^ta. SeZ Se rov tirjTOQa
SirjyeZofrai /uev uig SiSaaxorra, TreiQaofrai Se neifreiv ev rw SiSaaxeiv, ra re
oa&Qu xal ra Io%vqu . . . Trqog ro ov/uipiqov ^era/et^iCo/jeror.] insuper Theo
dorei, ut ipse Pseudo-Longinus, affectus latius videntur tractasse, cum
rhetores plerique hanc partem neglegerent (cf. n. vy. p. 7is sq. — anon.
22. 222 ss.). denique Theodorus scripsit negi QtjroQog Swa^ecog, Pseudo-
Longinus p. 12i6 pronuntiat: nQovnoxeipevrjg toanef) hScupovg nvog xoivov raZg
nivre ravraig ZSe'aig rrjg ev rw X4yeiv Svra/tecog, rjg oXiog /coglg ovSiv.
