De Peripateticis veteribus
27
quoque est, quam non Aristoteles in philosophiae pai-tibus
definiendis sihi ipse constiterit, quantopere de eius sen
tentiis posteriores dubitaverint. 1 ) Sed iam supra (p. 23)
vidimus eum Platonis vestigia’ secutum in divisione 5 [8]
artium novi aliquid repperisse. Divisio [34] utrum Pla
tonis fuerit necne dubitari potest. * 1 2 3 ) Divisiones [42] 3 ) et
[37] antiquissimae mihi quidem videntur, cum sint cona
mina tantum methodos et res tractatas discernendi et
valde abhorreant a posteriorum artificiosis philosophiae par
titionibus, quae tum demum induci poterant, cum mate
riam ipsam philosophiae alii iam perscrutati essent.
IV. De Peripateticis veteribus.
Qui servati sunt sub Aristotelis nomine libri non va
cant interpolationibus, dittologiis, ceteris eiusdem generis
mendis, et multa in corpus scriptorum Aristotelicorum in-
trusa sunt opera non genuina. Quod factum est, quod
libri illi Aristotelici ab ipso non publicum in usum editi,
sed scholis tantum destinati in Peripato circumferebantur
et a posterioribus, sicut videbatur, immutabantur. Divi
siones nostras similia fata perpessas esse iam ante inqui
sitionem accuratiorem omnes suspicabuntur, qui Aristoteli
corum librorum condicionem noverint. Nihilo minus nobis,
quoad fieri poterit, investigandum erit, singulae divisiones
gene ut artium, a codice Mare, ut scientiarum exhibetur, qua
re V. fiose deceptus congruentiam non vidit. Ab Aristotele
quoque voces illae saepe confunduntur, quamquam Metaph.
p. 981 b 25 dicit se primum differentiam earum statuisse,
quam exposuit in Eth. Nic. VI 3. 4, ubi dicit: ini.6trju.riv esse
ra uvdy/.rjs bvia (p. 1139 b 23), riyvrjv autem Httjl
tijv yivscLv (p. 1140 a 11), i. e. ttsqI tu ivSsyojisvcc nui slvcu
nal prj sivui.
1) Cf. Zelleri Histor. Phil. Graec. II 2 3 p. 176 sqq.
2) Cf. Hambruch 1. 1. p. 22.
3) Quae divisio Aristotelica fuisse a Diog. Laert. V 28
confirmatur. Quam vix credideris ortam esse, postquam illa
notissima philosophiae tripartitio increbruit.
