14
Pars prima
sunt ex illius temporis vulgari arte rhetorica. Leguntur
e. g. composita cum multis aliis, quae a posterioribus rct
xehxa xecpalaiu appellabantur, in Anaximenis arte rhetorica
p. 13, 10 sqq. Sp.-H. *)
De virtutis divisione pauca hic proferre liceat. Nam
quadripartitio illa, quam inter nostras divisiones legimus
— est autem 13 [2] — genuina Platonis est. Sed non
semper ille de virtute ita iudicavit, qui in Protagora
p. 329 B sqq. quinque eius partes agnoverat, cum quattuor
illis notissimis oGtoxrjxa adderet. 1 2 ) Quae divisio vulgaris
videtur fuisse — et erat mehercle magnus virtutis usus
in encomio illis temporibus tam celebrato —, nam eadem
legitur in Xenophontis Agesilao et Isocratis Euagora. 3 )
Postea autem Plato quadripartitionem semper adhibuit,
quam ab eo ideo acceptam esse puto, quod tam apte in
animae tripartitionem quadraret, ita ut pietas ei velut
molestum aliquod membrum resecandum esset. Quod quo
modo factum sit, docet divisio 4 [4], ubi inter tres iusti-
tiae partes pietas quoque enumeratur, docent in dialogis
eius certissima indicia, dico locos duos, Gorg. p. 507 B et
Euthyphr. p. 12 E. 4 )
Itaque haud parvus est numerus divisionum earum,
quae iam ante Platonem circumferebantur, ita ut quae
ratur, quasnam earum Plato receperit; quam ad quaestio
nem dissolvendam nihil aliud facere possumus nisi dia-
logos eius sedulo perscrutari. 5 ) Sed caveas, ne omnes
1) Animadvertas velim verba quae sequuntur p. 13, 20 sq.:
w fihv ovv 6 (t i-/indat Sei xovg nqtnqiitovtug xccl knox^ixtov-
xag, taura (scii.: xct x. xecp.) iaxtv.
2) De virtutum divisione Platonica nunc consulas Rae-
derum 1.1. passim. (Quaeras velim locos in indicibus.)
3) Xen. Ages. c. 3 — 6 (3, 5 evotfetu, 4, 1 Stxaionvvrj, 5, 7
acocpQOGvvr6, 1 &vSqiLcc, G, 4 Goipta) et Isocr. Euag. 22 — 26
(22 GiocpQoevvrj, 23 dcvSQta, aotpicc, 8ixatocvvr\, 26 datcog xccl StxaUog).
4) Quos locos in editione attuli. Quibus id quoque pro
batur Gorgiam post Protagoram, Euthyphronem post Gor-
giam scriptum esse (cf. Raeder 1. 1. p. 81).
5) Vide p. 7.
