neoplatonica est. 13 Quod ut appareat, de una re, de animae 
essentia et positione, quas quidem Macrobius intellegi velit, 
paucis disseram. 
I, 6, 8. Monas est deus summus, deinde mens ex eo 
nata, refertur ad animam. 
I, 6, 20. Res, quae sunt aut videntur esse, sunt hae: 
Deus summus, mens ex eo nata, in qua rerum species con 
tinentur, mundi anima, quae animarum fons est. 
Praeterea velim spectes Macrobii I, 12, 5 — 6; 14, 3—7; 
15; 17, 8—9. 
Sed haec hactenus. Neoplatonica doctrina ubique in 
venitur. At quaeres, quem neoplatonicum secutus sit Ma 
crobius vel eius auctor! Quod Linkous Porphyrii commenta 
rium fuisse fontem Macrobii putat, concedere non possum. 
Quamquam sunt in Macrobii commentario, quae de Porphyrio 
nos moneant, tamen plura sunt, quae repugnant Porphyrii 
sententiis. Apud Macrobium invenies numeros Platonicos in 
illa figura dispositos, quae /.auSdotidtg vocatur. Aliter 
eos Porphyrium disposuisse Proclus 14 15 testatur. Tum apud 
Macrobium 16 docetur hominum animas post mortem in fera 
rum corpora transire posse, quod fieri Porphyrius negaverat. 
Neque laudo Linkeum hanc discrepantiam minoris aestimantem. 
Tertium invenis apud Macrobium Stoicorum sententiam, qua 
animas hominum in vita bene meritorum recipi in coelum 
docetur. Quam sententiam Porphyrium de medio sustulisse 
scimus 16 . Denique constat Porphyrium rationem animalibus 
non omnino abiudicasse; quod fecisse ‘Macrobium 17 facile 
13. Cf. Petit, De Macrob. Cio. interprete philosopho, Parisii 18 66 
Linke 1. c. 
14. in Tim. 192 B-D. cf. etiam Praechter, Gfltt. gei. Nachr. 1905 p. 529, 
Krause, Studia Neoplatonica, Diss. Lips. 1904, p. 48, p. 23. 
15. I, 9. 
16. Zeller, Ph. d. Gr. III b 4 p. 657. 
17. I, 14, 11.