42
conversio, prosequemur. Artificialiter quippe satis agit, ut
ostendat animam pari qua caelestia ratione institutam facile
cognationem suam recognoscere: vel quia dogma eius huius
modi est universi motus initium penes id esse, quod ex se
ipso movetur, nec est quicquam nisi anima, quod ex se
moveatur: Unde perspicuum est eandem fore mundi quoque
motus originem et causam. Fertur porro mundus in gyrum.
Prius igitur animae motus gyris Circuit [et] anfractibus, ut
omne caelestis convexi corporeum isdem orbitis circum
feratur. Quod autem ex semet ipsa moveatur anima, declarat
idem, cum differentiam faciens opinionum et scientiae dicit
haec“. Sequitur locus Timaei p. 37 A—C et proximo cap.
locus ille Phaedri p. 245 C.
Supra perspeximus Posidonium animam ita composuisse,
ut rationem continens universi rationem cognatione cogno
sceret. Quae cognatio hoc quoque capite inducitur, ita ut
haec et priora ex una dissertatione hausta esse videantur.
Sed cum inde suspicari possumus Ohalcidii ultimum fontem
esse Posidonii commentarium, tum Platonis verbis duorum
dialogorum coniunctis sententia mea cofirmari videtur.
Quis enim fuerit, qui locum illum Phaedri de mundi anima
dictum esse censeret, scimus.
Fuit idem Posidonius. Oomperimus enim apud PIu-
tarchum Platoni vitio atque crimini dari, quod in Timaeo
animam ut factam, in Phaedro hominis ut non factam in
duxerit. Quem locum Timaei adversarii spectaverint, docet
Plutarcbus. 85 Est Timaei p. 36 E. Huic ipsi loco oppo
nunt Phaedri p. 245 C, qua explicatur animam ex aeterno
se ipsam moventem immortalem esse. Quam ad rixam per
tinere puteffi, quod Hermias ad Platonis hunc locum ad-
notavit: 86 ‘Evravd-a drj rtoXkol nov rCQeafivrsQoyv iiuQuy&rjonv,
mTg slns 6 IIIcitur rtjV aqytjv ayewrjiov xrA’. Fieri non
25. 1. a. cap. VIII.
26. Herm. in Piat. Phaedr. p. 121 ed. Ast.