32 
iudicavit, ut monstraverit, quanta sit inter Theonem et 
Chalcidium cognatio. Tum Hillerus 5 indicavit non Theonem 
sed Adrastum fontem Chalcidii esse. Quem secuti Switalskius 2 3 
et nuper Borghorstius 4 idem professi sunt. Quorum uter- 
que et Adrasti fontem esse Posidonium et Chalcidii commen 
tario Posidoniana inesse censet. Sed, quod Switalskius p. 87 
numerorum illa fluxione maxime de Posidonio nos moneri putat, 
hoc recto talo stare non posse p. 13 ostendimus. Alia igitur 
via nos ad Posidonium pervenire Chalcidii commentarium per 
spicientes demonstrem. Nam agatur de iis maxime locis, qui apud 
Theonem non servati sunt, quem non aliter atque Chalcidium 
uti Adrastro scimus. Pauca praeterea dicenda sunt de rerum 
mundanarum ordine, quae res et apud Theonem et apud 
Chalcidium leguntur. 
Meminerimus, qua rixa Posidonius ad commentarium 
perscribendum adductus sit. Quid Critolaus peripateticus 
contra philosophos scepticos mundum aeternum esse negantes 
dixerit, Schmekelius pp. 304 ss. libri sui ostendit. Idem 
demonstrat Panaetium Posidonii magistrum in aeternitate 
mundi defendenda illud scepticorum dogma probasse: omnia 
quae orta sunt, pereunt. Quod placitum Posidonium in usum 
suuni convertisse Schmekelius ostendit p. 313. Idem principium 
agnoscitur in Chalcidii cap. XXIII: „Quem (mundum) cum 
factura esse, quia sit corporeus, adtirmat et eundem indisso 
lubilem, cum quae fiunt quaeque nascuntur facta dissolvantur, 
nata occidant". Quod Chalcidius affert disputaturus aeternum 
esse mundum. Scimus autem, qua ratione Posidonius 
Carneadi resistens aeternitatem mundi defenderit. Censuerat 
enim mutatioipe una, cuius ovaia, quae vocatur, particeps 
esset, mundum perire non posse. Iterum velim memineris 
2. Mus. Rhen. 26, 682 ss. 
3. 1. a. 
4. 1. a. p. 26 ss.