27 
Vidimus enim Posidonium in animae mundi explicatione 
initium fecisse ad numeri vim laudandam a quaternario 
primo 1, 2, 3, 4, qui rationem numeri generaliter continet, 
tum rationem geometriae, denique harmoniae. Postulaveramus 
autem, ut Posidonius hunc primum quaternarium cum numeris 
Platonicis coniungeret demonstrando hos numeros affinitate 
quadam cum quaternario primo coniunctos esse. 
Quam ad summam efficiendam oportebat demonstrari non 
aliter his numeris rationem arithmeticam, geometricam, 
harmonicam designari. Et certe hi numeri progressionem 
ab puncto usque ad soliditatem corporis praebent. Quae 
cum per se aperta sunt, tum a Theone 8 confirmantur: 
dvo /ter ovv avTca rsrqayrveg, rj re v.ar imavvdeoiv yal rj yara 
nou. a rek a a ut (J 1.10 v, rovg rs jiovmyovg yal yeio/ierQtyovg yal uoi- 
d-j.irjny.ovg loyovg neqieyovaca, e§ iov ycd rj rov narrog aQjiovia 
awiart]. Quaternariis autem enumeratis p. 99, 8 legimus 
mundum universum composituro' esse yara yecojiergiav yul 
aqjioviav ycd aQidjiov. Quod demonstrare Posidonii inter 
fuisse scimus, quia docuerat animam talis naturae mundum 
eadem ratione compositum cognoscere posse. Et in quater 
nariis ipsis non desunt, quae Posidonium sapiant. Velut 
meminerimus nos supra de vi animae, quae de omnibus 
rebus iudicatura erat, comperisse haec: inter voiv et aiadrjacv 
eam positam esse. Apud Theonem autem haec exstant: 9 
/. ci ave:r. u)>' vXr/.ai re yal cdndrjral rergayrveg. dyddrj de rerqa- 
yrig rjde, rovrcov yomyij ycd vorjTtj ng ovoa• rovg iTUOrtjjirj 
dolgu aiodtjcug. • • • ‘ • * * • fj de aiodrjoig cdg reroug, ineidrj 
reiQu/cXrj yoivijg nctacdv oearjg rrjg arpijg yar iitacprjv rcdaai 
ivegyovoiv at aladrjaeig. Cum his velim compares locum 
Stobaei, 10 11 quem ad Posidonium Schmekelius 11 rettulit: 
8. p. 96, 9. 
9. p. 97, 24. 
10. Dox. p. 395 b 16. 
11. p. 266 adn. 1.