22 
. 102, 4. ibid. 
Et senarius numerus plenus 
et perfectus merito habetur, 
quippe qui sit aequalis iis 
partibus, ex quibus ipse 
constat, habet enim dimidie 
tatem in III, habet tertiam 
portionem in II, habet sextam 
in uno, quae simulatque in 
unum conlecta complent 
eundem. 
Sed hoc loco illas explicationes de septenario numero 
scriptas, quae apud Theonem et Chalcidium traditae arte 
cohaerent, omittam, nara de iis postea erit dicendum. 8 Id 
tantum commemorem apud Theonem et Chalcidium inter 
hominum intestina linguam appellari, apud Philonem et 
Anatolium, quorum utrumque Posidonio ipso uti ostendit 
Borghorstius, stomachum linguae loco inveniri. Vides illas 
res certe apud Adrastum scriptas fuisse, neque scio, cur 
Theo ex alio fonte hortulos suos irrigaverit, si ex Adrasto 
haec hauriri poterant. 
At censebis narrationem illam de quaternariis scriptam 
coniungendam esse cum iis, quae legantur pp. 58, 13—59, 3 
Theonis, eaque non esse Adrasti! Sed iam summam rei 
attigimus; clare enim ac perlucide demonstrari potest non 
ante p. 59, 4 Theonem Adrasti vestigia relinquere. Quod 
teneam, quamquam et Schmekelius et Borghorstius aliter 
indicaverunt. Sane legimus apud Theonem p. 61, 18: 
Tttvrl fihv ne o) vrjg eigeaeioq %idv aupcpioviiov inavei.d-iop.ev 
dh ini ra i-rto zov 'Adoumov nagadedopiva. Quibus verbis fit 
apertum ea, -quae antea leguntur, Adrasti non esse. Sed 
quo loco est initium verborum interpositorum? Schmekelius 
id statuit p. 56, 9, Borghorstius p. 58, 13. Neutrum autem 
verum perspexisse censeam. Iterum sequar Borghorstium 
h de g’ riUtog, eneidrj rolg 
eavrov utoeaiv eauv ioog, cog 
didsixrat' (p. 101, 6: rj 6e iQiug 
ey. rrjg uovudog y.ai dvadog 
g noiel v.am auvd-eaiv.) 
3. pp. 51 ss. huius opusc.