V. 
Restat ut agam de argumento dialogi, de auctore, de 
aetate. Quae quidem tres quaestiones arte inter se connexae 
sunt. 
Atque statim constat titulum, quem veteres grammatici 
dialogo dederunt, rrepi dvGpdnxou cpuceuuc, non rectum esse, 
quia in postremam solam partem dialogi cadit, ubi demon 
stratur animam solam hominem esse. Sed liberati aliorum 
iudicio interrogemus: quid continetur dialogo? Adolescens in 
stituitur de republiea recte administranda. Itaque hoc quoque 
argumentum dialogi est, quod etiam accuratius determinari 
potest hoc modo. Non quilibet adolescens est, sed Alcibiades 
clarissimus. Atque adversarii Alcibiadis opprobrio ei dabant, 
quod tyrannidi studuisset, cum amici boc excusarent dicentes 
tale ingenium non volgari modo metiendum esse. At dialogo 
Alcibiades educatur; Socrates enim eum admonet et hortatur, 
ne tyrannidem instituat, tam saepe, ut ridiculum esset, nisi 
auctor certi quid spectaret. Atque bene accidit, quod So 
crates nonnullis locis timet, ne quamquam eum optime edu 
care conatur, tamen Alcibiades corrumpatur: p. 132 A. touto 
ydp bq pdXicxa eyw (pofloOpai; ,uq bqpepacxqc qjiuv yevopevoc 
biacpGapqc • rroXXoi ydp fjbq, kcu dyaGoi TreTiovGaciv auro 3 AGq- 
vairnv .... euXajloO ouv xqv euXd|3eiav, qv eyib Xeym • • P- 135 E. 
Alc. . . . dpHopai ye evxeOGev xqc biKouocuvqc eTiipeXecGca. Socr. 
BouXoipqv av ce xai biaxeXecai * dppwbm be, oiixi xq cq cpucei 
dmcxwv, dXXd xqv xqc ttoXcujc opmv pwpqv, pq epou xe xai coO 
Kpaxqcq . . . 
Demonstratur igitur Socratem Alcibiadem educare conari, 
sed simul dicitur eum frustra hoc spectare. Quamquam non 
dicitur Alcibiadem natura pessimis moribus fuisse, sed Athe 
nienses eum corrupisse. Auctor igitur Alcibiadis mores ipse 
quoque condemnat, sed excusare conatur. Optimum quemque