49 
caput distrahit, cum locum exemplis exornat 1 . Praeterea in 
Alc. 1 temperantia quaerenda est, in Charmide iam adest, sed 
definienda est, ita ut imitator denuo mutaverit: Plato a re 
definienda progreditur ad definitiones, imitator vice versa per 
Platonis definitiones ad rem definitam progreditur, ita ut 
tandem cogatur rem ipsam satis abrupte afferre, velut hoc 
loco temperantiam. 
Sed eo maxime demonstratur auctorem Charmiden Pla 
tonis cognovisse, quod utroque loco altera definitio alteram 
sequitur. Priore loco exstat illa, quam modo attuli, deinde 
altera, qua contenditur temperantiam esse se ipsum cognoscere. 
Imitator igitur de Glaucone illum Xenophontis locum defini 
tionibus Platonicis exornavit, 
p. 164 D. E. 
cxebdv fdp ti efwfe auro xouxd 
cpqpi eivai cmcppocuvqv, xo yi- 
fvmcKeiv eauxov xal Supqpepoiuai 
xm ev AeXcpoTc dvaxiBevxi xo 
xoioOxov Ypdjupa • ■ • to f dp yvw0i 
eauxov xai xo cmqppovei eexi 
xauxov, mc xd Ypdppaxd 9qci .. 
Imprimis animadvertendum est illud dpa. Nam qui dpa 
dicit, significat hoc iam semel dictum esse aut per se intel 
legi; neutrum in nostrum locum cadit. Hoc nullo modo per 
spici potest, nisi censemus imitatorem definitionis Charmideae 
memorem sic scripsisse. 
Etiam ex Phaedro et Convivio pauca expressa sunt, 
quamquam imitator doctrinam amatoriam illorum dialogorum 
non secutus est. Habes locos: 
Conv. p. 218 D. A. I p. 105 D. 
Dicit Alcibiades: xouxou xouxmv fdp coi dTrdvxmv bia- 
(scil. dic fleXxicxov YevecGai) be I voqpdxmv xeXoc ^mxeGqvai dveu 
oipai poi cuXXfiTrxopa oubeva pou dbuvaxov . . 2 . 
r 'i- r\ 
KupiiUTepov eivai cou . . 
p. 222 B. | p. 135 D. 
Dicit Alcibiades: koi pevxoi | xai upoc xouxoic pevxoi xobe 
1 Unum ex 'Xenophonte sumptum est. Mem. III. 9, 11. 
2 cf. p. 178 C. 
A. I p. 131 B. 
ei dpa cmcppocuvq eexi xd £au- 
xdv frfvdjCKeiv, oubek xouxmv 
cmqppmv . . p. 133 C xo be 
TiTvmcKeiv auxov opoXoYOupev 
cmcppocuvqv eivai . . 
4