Andersen's Sprookjes

Andersen, Hans Christian; Goeverneur, J. J. A.; Trap, P. W. M.

Bibliografische Daten

Monographie

URN:: urn:nbn:de:gbv:8:2-9453407

Persistente ID:: PPN1875524312

Titel:: Andersen's Sprookjes

Signatur:: K 4735

Autor:: Andersen, Hans Christian

Herausgeber:: Goeverneur, J. J. A.

Dokumenttyp:: Monographie

Herausgeber:: A. W. Sijthoff

Erscheinungsjahr:: [1882]

Erscheinungsort:: Leiden

Sprache:: Niederländisch

Sammlung:: FID

Umfang:: 1 Band

Physikalischer Standort:: Universitätsbibliothek Kiel

DE STANDVASTIGE TINNEN SOLDAAT, ben ik!” vond het form was. » droppels ì van be- )ngens. soldaat! courant, dat vaar- vopen en ‚olven in ren boot cl in het ndvastig, h uit en or: daar ja, het d ik die ocht het nder de >T mee ‘eer nog chterna. paanties j‚etaald! Maar de stroom werd hoe langer hoe sterker; de tinnen soldaat kon daar, waar de brug ophield, den helderen dag aanschouwen, maar hij hoorde tevens een gedruisch van be lang, waardoor zelfs de dapperste man zou verschrikt zijn. Men stelle het zich maar voor: de goot liep däar, waar de brug eindigde, uit in een groot kanaal; dát af te varen zou voor hem even gevaarlijk geweest zijn, als voor ons het neer: dalen bij een grooten waterval. Langzamerhand was hj er zoo ‘dicht bij gekomen, dat hij niet meer op kon houden. De boot gleed steeds voort; de arme tinnen soldaat hield zich zoo stijf, als hij maar kon: niemand moest hem kunnen verwijten, dat hij een oogenblik bevreesd was geweest. De boot werd drie, viermalen in het rond ge draaid en was toen al tot aan den rand met water gevuld: zij moest zinken! De tinnen soldaat stond tot aan den hals in het water en de boot zonk al dieper en dieper; het pa- pier scheurde meer en meer; daarop ging het water over het hoofd van den tinnen soldaat heen. — Toen dacht hij aan de kleine, aardige danseres, die hij niet meer te zien zou krijgen, en... Eindelijk ging het papier stuk en de tinnen soldaat zakte er door — maar werd oogenblikkelijk ingezwolgen door een grooten visch. O, wat was het donker in het lijf van den visch ! Daar was het nog donkerder dan onder de brug der goot en daarbij was het er geducht benauwd. Maar de tinnen soldaat bleef even standvas: tig en lag daar, zoo lang hij was, met het geweer in den arm. De visch zwom been en weer, maakte de allerverschrikke- lijkste bewegingen, maar werd eindelijk heel stil. ’t Was, of hem een schok door het lijf ging; ’t werd helder licht en eene stem riep hardop: „De tinnen soldaat!” De visch was ge- vangen, op de markt gebracht, verkocht en in de keuken aange- land, waar de keukenmeid hem met een groot mes had openge- sneden. Zij vatte met hare beide vingers den soldaat om het lijf

Zugriffsbeschränkung

Nutzungslizenz

fullscreen: Andersen's Sprookjes

Monographie

Inhalt

Zitieren und Nachnutzen

Monographie

Kapitel

Bild

Bildfragment

Zitierlinks

Zitierempfehlung