UB Kiel digital Logo Full screen
  • First image
  • Previous image
  • Next image
  • Last image
  • Show double pages
Use the mouse to select the image area you want to share.
Please select which information should be copied to the clipboard by clicking on the link:
  • Link to the viewer page with highlighted frame
  • Link to IIIF image fragment

(Dritter Band)

Access restriction

There is no access restriction for this record.

Copyright

The copyright and related rights status of this record has not been evaluated or is not clear. Please refer to the organization that has made the Item available for more information.

Bibliographic data

fullscreen: (Dritter Band)

Multivolume work

Persistent identifier:
PPN1750113996
Title:
Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch
Sub title:
(Volksausgabe)
Editor:
Mensing, Otto
Document type:
Multivolume work
Year of publication:
1927
Place of publication:
Neumünster
Universitätsbibliothek Kiel
Language:
German
Collection:
German studies
prints

Volume

URN:
urn:nbn:de:gbv:8:2-6568610
Persistent identifier:
PPN1750117703
Title:
K bis P
Signature:
Q 4185-3
Editor:
Mensing, Otto
Document type:
Volume
Publisher:
Wachholtz
Year of publication:
1931
Place of publication:
Neumünster
Language:
Low German; Low Saxon; German, Low; Saxon, Low
German
Collection:
German studies
prints
Scope:
1172 Spalten
Physical location:
Universitätsbibliothek Kiel

Contents

Table of contents

  • Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch
  • (Dritter Band)
  • Binding
  • Endsheet
  • Title page
  • Vorwort.
  • K.
  • L.
  • M.
  • N.
  • O.
  • P.
  • Binding
  • Section

Full text

871 
ophüppen — opklemmen 
872 
sw. v. „hinaufhüpfen“, „aufspringen“ (auf 
einen Wagen, um mitzufahren 1 ). Auch „zur 
Dienstleistung hochspringen“: he meent, 
man mutt em gliek u. „er meint, man müsse 
ihm sogleich aufwarten“ Holst. 1800 (Sch. 
2, 174 f. —hüsen sw. v. „hochziehen“, 
„hochheben“; vgl. —hesen, —kiesen, —hissen. 
Besonders: Kisten, Säcke u. ähnl. an einem 
Hause in die Höhe ziehen. Altona. Ram- 
merlied: wi hebbt en neen Rammer krggen, 
ha! hüs em op! he saht ’n halben Buddel 
utggwen, ha! hüs em op! un Gott verlett 
so ’n Rammer nich, dat deit he Gott verdam- 
mich nieh Altona 1850. 
op-jagen sw. v. „aufjagen“, „auftreiben“. 
se hebbt dat Kgm upjaagt „sie haben durch 
Aufkäufen den Preis des Korns schnell in 
die Höhe getrieben“ Altona 1800 (Sch. 4, 
319). Jetzt nur von Tieren „aufscheuchen“. 
— j a p p e n sw. v. 1. „den Mund auftun“. 
japp op, Swolk sagt man zu Kindern, wenn 
man ihnen etwas in den Mund stecken will. 
Wm. Auch „gähnen“ Wm. 2. „aufatmen“, 
„frische Luft schnappen“. Minsch, nu kannst 
doch mal werr o. nach drückender Hitze oder 
wenn eine drückende Sorge von einem ge 
nommen ist (Dtm.). 
op-kaken sw. v. „aufkochen“, ik mutt de 
Melk na o., ans ward se suur. Übertragen, 
intransitiv: he kaakt up as (en Putt vull) 
Welgen „er braust auf wie (ein Topf mit) 
Haferschleim Holst. 1800 (Sch. 4, 333) Mb. 
Vgl. —lopen. —kamellen sw. v. „her 
ausputzen“. nu seh mal, wat de Preestersch 
sik opkameUt hett FL. Im Rätsel vom Hund: 
dar läppt en lütten Hund gwer dat Feld, de 
hett den Stgrt kruus opkameUt; ik legg di 
dat Wgrd in de Mund; wo heet de Hund 
(wo) Oldbg. — kamen st. v. 1. Aufkom 
men“, „hochkommen“, das nich so stimm, 
as wenn ’n Schoster in ’n Rönnsteen liggt un 
kann nich werr o. FL. he keem ggrni op 
t un sien Stahl, he kümmt sach ni wedder 
op „steht von der Krankheit nicht wieder 
auf“. Besonders vom Aufsprießen von Ge 
sätem oder Gepflanztem: de Tulken kernen 
all op un Osterblöm Groth 1, 173. uns Arf- 
ten kaamt all op, sünd dien Kantüffeln oh 
all opf Vom Heraufziehen eines Unwetters: 
dat leef Wedder (Bullerwedder) kummt up 
Holst. 1800 (Sch. 2, 218). dat körn op as ’n 
Donnerwetter „plötzlich und geräuschvoll“ 
Kk. Von neuen Moden: alle Ngslank kaamt 
dar nie Moden op. Schenken is afkamen as 
dat Kopen o. is. — 2. „zu Grunde gehen“, ik 
kann dar nich gwerweg kamen, un wenn he 
nich to Insicht kummt, denn kaam ik darbi 
op Mh. — Dazu Up-kunft f. „Einkom 
men“. (Vgl. Aufkommen von Steuern.) 
jahrlike U. des Capellans Hohenw. 1620 
(ausgest.). — kandidelt adj. „herausge 
putzt“. dar mgt se rm o. rumflankgren Hus. 
Auch „vergnügt“: du sähst jo banni o. ut 
Dtm. — kanten sw. v. „auf die Kante 
stellen“, ein Faß, eine Kiste zum Transport. 
Holst. 1800 (Sch. 2, 223); vgl. —kippen. 
— kättjen u. — kettjern sw. v. refl. 
Aich putzen wie die Katzen“ Dtm. 18. Jhdt. 
(Brem. Wbch. 0, 135). se kettjert sik düchti 
op Dtm.; s. III, 81. — kehren sw. v. „Heu 
wenden zum Trocknen“ Dw. — keilen 
sw. v. „mit der Kelle auf den Teller füllen“ 
Ndtm. —kieken st. v. „aufblicken“, „die 
Augen aufschlagen“. ghr wi opkiekt, sünd 
wi oold (Groth 1, 29). wenn de no ins o. 
Icunn „wenn der aus seinem Grab noch 
einen Blick auf die veränderte Welt werfen 
könnte“ Wm. he kiekt no eben so lang op 
as se dal „sieht keineswegs schlechter aus 
als sie“ Wm. — kippen sw. v. „hochkip 
pen“, von Kisten, um sie zu transportieren. 
Holst. 1800 (Sch. 2, 260); vgl. —kanten. 
— kipsein sw. v. Bezeichnung für den 
3. Gang des Kipselspiels (s. III, 122) Stap. 
— klacksen sw. v. „Farbe mit einem gro 
ßen Pinsel grob auftun“; s. Klacks III, 130. 
—klapätern sw. v. „hinaufkommen mit 
klapperndem Gang“, jeden Morgen keem he 
op sien Holtschoh o. na ’t Dörp Ang. 
— klappen sw. v. 1. „auf etwas schlagen“. 
Fastnachtsreim: klapp up, klapp up för’n 
Hedeweck, s. Fastelabend II, 26 u. —klop 
pen. 2. „aufklappen“, „öffnen“: he Jdapp 
den Deckel (dat Book) op. —klaren sw. 
v. „aufklaren“, a) intrans. dat klaart op 
„der Himmel klärt sich auf“, „das Wetter 
wird hell“. Häufig ironisch: dat klaart 
ünner dick op Wm. oder achter swart up 
Oh. oder mit ’n Dickrting Flensb., mit ’n 
Dicken Schw. Vgl. Dickning I, 722. et klaart 
op achter St. Peter (der Wetterecke von Eid.) 
Eid. 1800 (Sch. 3, 206) Eid. Vgl. —hellen. 
Von Flüssigkeiten: dat klaart wm ned- 
den up, sä de Jung, dar lick he den 
Rohm vun de Melk, b) trans. „klar, sauber, 
ordentlich machen“, dat Deck o., een Tau 
o. Schiffersprache. — klarren sw. v. 
„herausputzen“ Schlesw. 1800 (Sch. 2, 267). 
— klatjen sw. v. dass. Hus. — klauen 
sw. v. „hochwinden“ Holst. 1800 (Sch. 2, 
281). — kleda ätschen sw. v. „auffällig 
anziehen“ Holst. 1800 (Sch. 2, 271). — k 1 e - 
den sw. v. „mit Kleidern versehen“, so 
kann he ni herkamen, he mutt grst nied op- 
lcleedt warm Sdtrn. — klein sw. v. „den 
Schmutz wegräumen“, de stakkels Fru hett 
richtig en feine Schiet un klein op in mit all 
de Kinner „die arme Frau hat mit all ihren 
Kindern auch 'genug aufzuräumen“ Flensb. 
Reflexiv: sik o. „sich herausputzen“, sc klei 
sik ümmer banni op Kh. Wm. Dtm. Eid. 
— klommen sw. v. „aufklemmen“, „An-
	        

Cite and reuse

Cite and reuse

Here you will find download options and citation links to the record and current image.

Volume

METS METS (entire work) MARC XML Dublin Core RIS IIIF manifest Mirador ALTO TEI Full text PDF DFG-Viewer Catalogue record
TOC

Chapter

PDF RIS

Image

ALTO TEI Full text
Download

Image fragment

Link to the viewer page with highlighted frame Link to IIIF image fragment

Citation links

Citation links

Volume

To quote this record the following variants are available:
URN:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Chapter

To quote this structural element, the following variants are available:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Image

URN:
URN:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Citation recommendation

Mensing, Otto. K Bis P. Neumünster: Wachholtz, 1931. Print.
Please check the citation before using it.

Image manipulation tools

Tools not available

Share image region

Use the mouse to select the image area you want to share.
Please select which information should be copied to the clipboard by clicking on the link:
  • Link to the viewer page with highlighted frame
  • Link to IIIF image fragment