UB Kiel digital Logo Full screen
  • First image
  • Previous image
  • Next image
  • Last image
  • Show double pages
Use the mouse to select the image area you want to share.
Please select which information should be copied to the clipboard by clicking on the link:
  • Link to the viewer page with highlighted frame
  • Link to IIIF image fragment

(Dritter Band)

Access restriction

There is no access restriction for this record.

Copyright

The copyright and related rights status of this record has not been evaluated or is not clear. Please refer to the organization that has made the Item available for more information.

Bibliographic data

fullscreen: (Dritter Band)

Multivolume work

Persistent identifier:
PPN1750113996
Title:
Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch
Sub title:
(Volksausgabe)
Editor:
Mensing, Otto
Document type:
Multivolume work
Year of publication:
1927
Place of publication:
Neumünster
Universitätsbibliothek Kiel
Language:
German
Collection:
German studies
prints

Volume

URN:
urn:nbn:de:gbv:8:2-6568610
Persistent identifier:
PPN1750117703
Title:
K bis P
Signature:
Q 4185-3
Editor:
Mensing, Otto
Document type:
Volume
Publisher:
Wachholtz
Year of publication:
1931
Place of publication:
Neumünster
Language:
Low German; Low Saxon; German, Low; Saxon, Low
German
Collection:
German studies
prints
Scope:
1172 Spalten
Physical location:
Universitätsbibliothek Kiel

Contents

Table of contents

  • Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch
  • (Dritter Band)
  • Binding
  • Endsheet
  • Title page
  • Vorwort.
  • K.
  • L.
  • M.
  • N.
  • O.
  • P.
  • Binding
  • Section

Full text

679 
Moses — mögen 
680 
’n Elefant Hus. he hett M. un de Propheten 
„viel Geld“; vgl. Sch. 3, 114. M. hett keen 
Balken ünner ’t Ies leggt s. II, 980. dat söste 
Book M. „Kartenspiel“. Auch an Stelle von 
Abraham in dem Reim I, 20. Vgl. Aron I, 
178. Beliebte Scherzfragen: worum harr M. 
sien Bart? (s. I, 239). wat harr M. sien 
Hund för Haar? (Hunnhaar). 
Mosjewiter (moszovvda) m. „Muskowi- 
ter“; verächtlich von unzuverlässigen oder 
wüsten Menschen: dat is ’n richtigen M. 
Erinnerung an die Plünderungen der Mos 
kowiter (1700); vgl. Mhff. 2 Nr. 94. — Orts 
name: Mosjewiter-grund Gudow (Lbg.), wo 
die Russen einst ein Lager gehabt habeD. 
Moss, Muss Lbg. Sgbg. Schw„ vereinz. 
Musch (Mähl) n. „Moos“ s. Moos *. Durch 
Mißverständnis ist das Wort in die hochd. 
Ra. „zeigen, wo Bartel den Most holt“ ge 
langt: wo Bartel de M. plückt Sschl. Kk. — 
Ortsnamen: Moss-hörn Flurn. Thesdorf 
(Pbg.), —kroog Flurn. Brachenfeld (Bor- 
desh.), —soll Dorfteich Schiphorst (Lbg.). 
Vgl. Muss 1 . 
Mott (mod) f. „Motte“. Scherzhafte Be 
zeichn. für den Kammerunteroffizier in der 
Soldatensprache. Zstzg.: Mottenkruut 
n. „Sumpfporst“, Ledum palustre; vgl. 
Flöhnkruut II, 157. 
mottsch s. muttsch. 
Möbel (möbal), plur. M—n und M—s n. 
„Möbel“. Knacken der Möbel bedeutet einen 
Toten im Hause. Ableitung: Möbelaasch 
n. „Meublement“. Zsstzg. Möbel-maker 
m. „Möbeltischler“ Wm. 
Möcht s. Möh. 
möd (mod), m ö, meud (moi), meu adj. 
„müde“, dat is keen Tied m. to sien, sä 
Hinnerk K do güng he to Bett Oh. ik bün so 
m. as ’n Maik, as ’n Pogg, as wenn ik den 
gansen Dag döscht (Steen kloppt) harr; so 
m., dat ik mien Föt nich slgpen kann. Zwei 
spänner: mack un m., matt un m., m. un 
mijr. — he is so m. up dat as de Katt op de 
Semp „hat es satt“ Ang. — Ableitung: 
möden (mmn) sw. v. re fl. dat möd sik 
„die Sache will nicht vorwärts gehen“ Ang. 
Möd-band (mö-dband) n. dass, wie Buur- 
stock (I, 614), Dingstock (I, 739), Kniep III, 
212. Willkürbrief aus Bönstrup (Ang.) von 
1722: „so ist einmütig beliebt worden, daß, 
sobald das M. umgehen wird, die Nachbar 
schaft alsofort Zusammenkommen solle“ (s. 
Heim. 34, 248). Zu dän. Mode „Zusammen 
kunft“, „Versammlung“; vgl. nd. Möt, möten. 
Mödder s. Medder. 
Moder für Moder in der Bedeutung „Mut 
terpferd“, „Stute“, en Ruun un en M. Hol- 
lingstedt (Sschl.) abst. Vgl. Sierk, Chron. 
437 (1627) ein swart snippede möder; ein 
grage möderpert. 
möffeln s. muffeln. 
Mög „Mühe“ s. Möh. 
Mög (mgx), Möge (Sch. 3,105), M 9 g e n 
(Holst. 1840) f. „Belieben“, „Geschmack“; 
zu mijgen. elkeen sien M., de Buur itt Roben 
Holst. 1800; jedereen sien M., de een mag de 
Mudder, de anner de Dochter. jedereen na 
sien M., sä de Jung, Vadder, ittst du Kohl, 
gt ik Speck oder sä Hans Fink un ree 
(„ritt“) up de ggle Wuddel Wm. oder sä 
Hans Koch, do drunk he de Brannwien ut, 
bideß de annern sik prügelten Ang. dat is 
na mien M. „das gefällt mir“, wenn man 
sien egen Herr is, kann man gten na sien 
M. un arbeiten na sien Beleef, vgl. Mhff. 2 
Nr. 245. ik heff ijwer mien M. §ten „mehr 
als ich mag“, „übersatt“ Wm. 1860. 
mögen (mgra) unregelm. Verb. (sog. Prä- 
terito-Präsens), morgen (moaw) Wm. 
Glückst, „mögen“. Präs, ik mag (max), du 
magst (maxs), he mag (max), wi mggt 
(mgxd) u. mijgen (mijw), auch wi mgd (mgd) 
Prb. Prät. ik much (mux) u. müch (myx). 
Part, mucht (mux) und mücht (myx). mag 
ik wird oft zsgezogen zu mak (mag) oder 
maik (maig) Eid.; Arfen un Speck mak ni. 
ik mag ggm dick Botter op Brood. Lecker- 
tähn, magst oik gröne Seep? Muus, magst ok 
Speck? Phylax, magst ok Muulschellen (für 
„Ohrfeigen“)? he mag sien Kost oder he 
mag wat (Sch. 3, 105) vom starken Esser. 
de dor wat (nix) mggt, de dor wat (nix) 
diggt Dtm. Stap. Eid. gten, wat ’n mag un 
Heden, wat dorför hgrt s. gten I, 1066. wat 
du magst, deent di. wat de Mund mag, mutt 
he verdaun Dtm. Has. Kk. wenn he wat 
süht, mag he dat „gierig“ Dtm. Kk. magst 
dat ni, denn sluck dat dal Sgbg. Kk. wat 
de een ni mag, is den annern sien best Kost. 
— dat magst du wull „das kann dir wohl 
gefallen“, dat müggst wull, Greet, dat du 
smuck wgrst un harrst ’n Mann, den du lie- 
den müggst Sschl. ik mag em den gansen 
Dag ni „kann ihn durchaus nicht leiden“. 
mag ni is dood s. Mag-ni III, 569 u. könen 
III, 277. dat mag woll „wohl möglich“, „viel 
leicht“. du magst den Deuwel! „was du dir 
wohl denkst!“ (vgl. Wisser, Volksm. 2, 4). 
dat magst woll seggen „da hast du Recht“. 
— Die heute verlorene alte Bedeutung von 
mögen = „vermögen“, „können“ wird noch 
von Sch. 3, 106 verzeichnet: ik mag dat nich 
„kann es nicht“ Schlesw. et mag dar af 
„es kann von dem Besitz abgegeben wer 
den“ Sch. 3, 105. Vgl. noch die feste Vbdg. 
mag wgn „kann sein“, „vielleicht“ Dtm. (s. 
Groth 4, 71). In Eid. bedeutet mijgen auch 
„dürfen“: mag ik Unkel ’n Sigarr anbeden?
	        

Cite and reuse

Cite and reuse

Here you will find download options and citation links to the record and current image.

Volume

METS METS (entire work) MARC XML Dublin Core RIS IIIF manifest Mirador ALTO TEI Full text PDF DFG-Viewer Catalogue record
TOC

Chapter

PDF RIS

Image

ALTO TEI Full text
Download

Image fragment

Link to the viewer page with highlighted frame Link to IIIF image fragment

Citation links

Citation links

Volume

To quote this record the following variants are available:
URN:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Chapter

To quote this structural element, the following variants are available:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Image

URN:
URN:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Citation recommendation

Mensing, Otto. K Bis P. Neumünster: Wachholtz, 1931. Print.
Please check the citation before using it.

Image manipulation tools

Tools not available

Share image region

Use the mouse to select the image area you want to share.
Please select which information should be copied to the clipboard by clicking on the link:
  • Link to the viewer page with highlighted frame
  • Link to IIIF image fragment