UB Kiel digital Logo Full screen
  • First image
  • Previous image
  • Next image
  • Last image
  • Show double pages
Use the mouse to select the image area you want to share.
Please select which information should be copied to the clipboard by clicking on the link:
  • Link to the viewer page with highlighted frame
  • Link to IIIF image fragment

(Dritter Band)

Access restriction

There is no access restriction for this record.

Copyright

The copyright and related rights status of this record has not been evaluated or is not clear. Please refer to the organization that has made the Item available for more information.

Bibliographic data

fullscreen: (Dritter Band)

Multivolume work

Persistent identifier:
PPN1750113996
Title:
Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch
Sub title:
(Volksausgabe)
Editor:
Mensing, Otto
Document type:
Multivolume work
Year of publication:
1927
Place of publication:
Neumünster
Universitätsbibliothek Kiel
Language:
German
Collection:
German studies
prints

Volume

URN:
urn:nbn:de:gbv:8:2-6568610
Persistent identifier:
PPN1750117703
Title:
K bis P
Signature:
Q 4185-3
Editor:
Mensing, Otto
Document type:
Volume
Publisher:
Wachholtz
Year of publication:
1931
Place of publication:
Neumünster
Language:
Low German; Low Saxon; German, Low; Saxon, Low
German
Collection:
German studies
prints
Scope:
1172 Spalten
Physical location:
Universitätsbibliothek Kiel

Contents

Table of contents

  • Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch
  • (Dritter Band)
  • Binding
  • Endsheet
  • Title page
  • Vorwort.
  • K.
  • L.
  • M.
  • N.
  • O.
  • P.
  • Binding
  • Section

Full text

285 
Köst — Köster 
286 
um in der Gemeinde für voll angesehen zu 
werden (Dtm. Rdsbg. Hohn Ottendorf b. 
Kiel); vgl. Nds. 11,251. Heim. 36, 223 (Nort.). 
— p § r d n. „Hochzeitspferd“, ein riesiges 
Pferd, dessen Beine 4 Männer bilden; Kopf 
und Rücken sind ausgestopft; das Ganze ist 
mit einem weißen Laken behängt; auf dem 
Pferd sitzt der sog. Doktor mit einem Korb 
voll Medizin; er steigt ab und treibt mit der 
Braut allerlei Scherze (Wittenbek, Kchsp. 
Gettorf Dw. 1860); vgl. Jb. f. Ldk. 4, 285. 
— t ü g n. „Hochzeitszeug“, „Hochzeits 
wäsche“ Oh. — Kösten-bede f. „die Be 
schäftigung als Köstenbidder. Hochzeits 
gedicht aus Glückstadt von 1755: wör ik in 
diene Stede, ik geev mi van de K. un nähr 
mi as en Timmermann. — bidder, — bir- 
rer, — berrer m. „Hochzeitsbitter“, s. 
Hochtied II, 830. Zuweilen heißt auch der 
Küster so (Lbg.); auch der Mann, den die 
Wirte herumschickten, um zum Ringreiten 
anzusagen (Has.). —breef m. s. Hoch 
tied II, 833. — dag m. „Hochzeitstag“ Mh. 
— g a a f f. „Hochzeitsgabe“, „Hochzeits 
geschenk“ (meist in barem Geld) Wm. Dtm. 
Prb.; s. Hochtied II, 832. de K. is man lum 
pig utfullen Holst. 1800 (Sch. 2, 232. 3, 58). 
— h u u s n. „Haus, in dem Hochzeit ge 
feiert wird“ Dtm. — kieker m. „Beamter 
zur Beaufsichtigung der Hochzeitsfeier“; er 
hatte namentlich darauf zu achten, daß die 
Luxusgesetze nicht übertreten wurden. Holst. 
1800 (Sch. 2, 233). —kpksch f. „Köchin, 
die eigens für die Hochzeit angenommen 
wird“; sie hat auch die Braut zu schmük- 
ken (Dtm.). — 1 ü d m. „Hochzeitsgäste“ 
Lbg. (vgl. Sch. 2, 330). 
kosten (kesri), k ö s s e n sw. v. 1. selte 
nere Form für kosten, wenn ’t nix köst, 
betahl ik dat alleen Wm. — 2. „beköstigen“. 
he hett de Soldaten dat Jahr gwer kössen 
müßt Oh. (vgl. Wisser, Volksmärchen 2, 89). 
Köster 1 (kosda), Küster m. „Küster“. 
Sehr häufig erscheint der K. in Verbin 
dung mit dem Pastor; er heißt den Preester 
sien Gottswgrtnaharker (s. II, 449) oder 
de Stgrt vun de Geistlichkeit (Rdsbg.). 
wenn ’t rggent op (bi Ang.) de Preester, 
denn drüppelt op de K. Schlesw. wat de 
Preester nich will, nimmt de K. noch ggrn 
Holst. 1840. de Poster en bgt, de K. en Schgt 
Ang. dat is nich all för’n Paster, de K. 
will ok wat hemm Oldsl. dat sünd ni all 
Preesters, dor sünd ok K—s mank (z. B. 
von einer Partie Ochsen, wenn auch 
schlechte darunter sind) Wm. dor wgr K., 
Preester un de ganse Beiwanch „es waren 
viele Leute da“ Ang. wenn de Buur sparen 
will, fangt he bi K. un Preester an Rdsbg. 
de K., de Preester un de Hund, de verdeent 
gr Geld mit ’n Mund; vgl. Hund II, 932. — 
de Welt stiggt ümmer höger, ut ’n K. ward 
’n Kröger Mh. jede Mann en Vagei un den 
K. ’n Bookfink Oh. wenn en Wrang („Kur 
bel“) an de Orgel wgr, kunn jeder K. sien 
Ang. Der Küster besorgt das Läuten, darum: 
de K. is mit sien Been in ’n Klockenstrang 
fast wenn es lange läutet (Oh.), de K. stött 
sien Fru vör’n Achtersten „die Betglocke 
geht“ FL. de Klock lüd ik sülm, sä de Buur 
un stött den K. vun sien Fru Wm. dat kaakt 
bald, de K. is dor all in „der Teekessel 
fängt an zu singen“ Heikendorf (Kiel). — 
Vergleiche: he freut silc as de K. up’t Kin 
delbeer Kk. he is dormit dörch as de K. 
mit ’n Sünndag Holst. 1800 (Sch. 2, 336) Oh. 
Kh. Sh. dat blänkert as den K. sien Ngs- 
drüppel Oh. vorsichtig oder klook as K—s 
Koh s. Koh III, 236. Scherzhafte Aus 
sprüche, die dem K. in den Mund gelegt 
werden: Ei is’n Ei, sä de K., dor lang he 
na ’t Goosei (II, 436). Speck oder Swien- 
fleesch, sä de K., mi sali ’t egal sien Flensb. 
Straaf mutt sien, sä de K., dor eet he de 
Gijrn gr Botterbrood op. vgl Kinner, vgl 
Sggen, sä de K., do steek he den Döpschil- 
ling in de Tasch. wenn ’t Hart man swart 
is, sä de K., do keem he mit’n rode West 
bi’t Gräffnis (to’n Abendmahl), hett allens 
sien Wetenschop, sä de K., do puuß he dat 
Licht mit ’n Achtersten ut Stap. — Der 
Kirchhof heißt Kösters Kamp, weil das 
darauf wachsende Gras dem K. gehört, he 
mutt bald na Kösters Kamp. Kösters Koh 
gcit op ’n Karkhof Holst. 1840. he kümmt 
in Kösters Kgk „ins Gefängnis“ FL. — 
Rätsel: de K. un sien Swester, de Preester 
un sien Fru, de güngen dörch den Heier 
(II, 713) un fünnen en Vageinest mit 4 
Eier; jeder nelim en rut, bleef doch noch 
een in (die Frau des Pastors ist die Schwe 
ster des Küsters); vgl. Mhff. 2 Nr. 651, 21; 
statt dessen auch de Paster un sien Doch- 
ter, de Köster (Schoollghrer) un sien Fru 
usw. Von denselben Personen auch: se delen 
sik ’n Pannkoken in 4 Viddel, bleef doch 
noch een na Schönkirchen (Kiel). — de K, 
un de Kanter un mien ool sgli Süster un 
7 junge Katten, wovgl Ogen maakt datf 
(zwei; K. und Kantor sind eine Person, 
die Schwester ist tot und junge Katzen 
haben keine Augen) Lensahn (Oh.). — Ver 
breitetes Kinderlied: bim bam beier, de K. 
mag lceen Eier; wat mag he denn? Speck 
in de Pann! o, wat is dat’n Leckermann. 
— Im Lied von Herrn Pastor sien Koh (s. 
d.): den K. wgr dat lang ni mit, he kreeg 
bloots ’n Stück vun Titt vun de Herrn 
Pastor sien Koh oder un de K. sehr gelehrt 
kreeg so ’n langes Stück von ’n Stgrt usw.
	        

Cite and reuse

Cite and reuse

Here you will find download options and citation links to the record and current image.

Volume

METS METS (entire work) MARC XML Dublin Core RIS IIIF manifest Mirador ALTO TEI Full text PDF DFG-Viewer Catalogue record
TOC

Chapter

PDF RIS

Image

ALTO TEI Full text
Download

Image fragment

Link to the viewer page with highlighted frame Link to IIIF image fragment

Citation links

Citation links

Volume

To quote this record the following variants are available:
URN:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Chapter

To quote this structural element, the following variants are available:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Image

URN:
URN:
Here you can copy a Goobi viewer own URL:

Citation recommendation

Mensing, Otto. K Bis P. Neumünster: Wachholtz, 1931. Print.
Please check the citation before using it.

Image manipulation tools

Tools not available

Share image region

Use the mouse to select the image area you want to share.
Please select which information should be copied to the clipboard by clicking on the link:
  • Link to the viewer page with highlighted frame
  • Link to IIIF image fragment