Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Fant, Erik Michael; Geijer, Erik Gustaf; Schroeder, Johann Heinrich

282 XXVI. TRIBUTA B C C LE S I A S TI C A DIOC. LINCOPENSIS. De Nericia. Göthalunda i. Askersund ii. Litzlakirkio i. Snafflunda ii. Glandzhammar iii. Kreklinge iiii. Axabergh ii. Cumbla iii. Nora ii. Moses ii. Kiil et Eker. ii. Örebro iii. Tytlinge i. Almby i. Greffw i. Ekeby ii. Wintrwsa i. Skiöllista ii. Kiisaberga de ecclesiis suis iii. Swinawadh ii. Kniistha ii. Asker iii. Hidhinge i. Medhellösa ii. Qwidzbro. Nerboaass i. Wyby iii. Lengebro iii. Hammar i. XXVI. Annotationes de tributis ecclesiasticis diocesis Lincopensis. Depromptæ sunt hæ annotationes e registro ecclesiæ Lincopensis papyraceo in Bibliotheca Lincopensi, n. 43 in folio, pag. 95 et sequentibus. Johanne Braskio, clarissimo illo episcopo hujus diocesis, praeposituram annis 1501—1513 tenente, hic liber sine dubio est inchoatus, qui diversas res ad statum ecclesiæ Lincopensis, praesertim ad bona redditusque pertinentes compre hendit, quarum rerum summarium videas in: Linköpings Bibliotheks Handlingar, pars I, pag. 84—111. Duæ diversæ manus ejusdem aetatis (ineunte seculo XVI:o) hanc fecerunt descriptio nem, quarum altera ecclesias terrae Ostrogotiæ alphabetico ordine dispositas, altera a territorio Ambyrd incipiens reliquas ecclesias in Smolandia et Ölandia sitas diocesique Lincopensi antiqui tus annexas annotaverint. Diversæ illæ sectiones, qvas hodie ”columnas” appellamus, in priore parte nobis occurrentes, quibus superscriptum legimus ”Canonicales”, ”Animarum”, ”Leprosorum , decimarum pauperum partitionem respiciunt. Quæ res cum forsan nonnullis minus cognita sit, pauca ejus illustrandæ causa nobis hic dicenda videntur. Deducta tertia parte, quæ decima curatorum vocabatur, reliqua summa in tres partes, sc. episcopales, ecclesiarum et pauperum dividebatur. Hæ autem pauperum decimæ a primo proposito, praesertim post medium seculum XIV:um, cum multitudo pauperum graui pestilentia vulgo ”digerdöden” appellata absumpta esset, sensim dedu cebantur, ut vertente medio ævo omnibus in diocesibus nihil fere pauperum necessitatibus reser varetur, maximam fere partem in canonicorum et capellarum, interdum in hospitalium quoque et studiorum usus hæ decimæ essent traductæ. in Ostrogotia quidem veteres decimæ pauperum tri partitae erant, ut una tertia pars decimæ canonicales ”kanikedelen” vocaretur, cujus distributio in præbendas a ) canonicorum ex prima sectione prodit; altera pars, decimæ animarum ”själagårds- delen”, sæpissime capellisb), (quod litera C. in secunda sectione nobis occurrente significatur) non numquam alii cuidam usui erat collata; reliqua tertia pars, decimæ leprosorum (vel pauperum) ”spetalsdelen” appellata, quam in ultima sectione, quæ ”leprosorum”c) inscribitur, invenimus, partim ad episcopum, partim ad canonicatum quendam vel hospitale devenerat. Comparationis causa non alienum nobis visum est hic inserere annotationem quandam profecto plus dimidio se culo priorem, quæ in codice membranaceo ecclesiæ Lincopensis (A. 18 in bibliotheca regia Hol- miensi) fol. 3 reperitur: Iste decime hospitales Wœstanstang fuerunt diebus d) venerabilis patris N\icolai\ episcopi auctoritate ordinaria pro canonicis residentibus ordinate videlicet f.aurencii prope TAncopiain. Gambia kill , a) Triginta septem præbenilæ in eodem registro pag 71 enu merantur. b) Unde sine dubio nomen ”animarum” deductum, quia capel- lanorum erat officium pro animis defunctorum precari. Pri mum locum capella animarum Lincopiæ sita tenebat. c) Sic in duobus primis codicis paginis, in tribus vero sequen tibus ’'pauperum". d) Hoc nonnullaque alia vocabula hodie fere exstincta, adju vante exscripto, quod inter Brocmannii Collectanea in 4:to exstat in Musæo regni, restituimus.

Description

Description

Table of contents

Volume

Chapter

Image

Image fragment

Citation links

Citation recommendation

Goobi viewer