Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Fant, Erik Michael; Geijer, Erik Gustaf; Schroeder, Johann Heinrich

Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi (Tomus 3)

Bibliographic data

Multivolume work

URN:: urn:nbn:de:gbv:8:2-5235370

Persistent identifier:: PPN892999306

Title:: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Sub title:: Ex Schedis Praecipue Nordinianis Collectos Dispositos Ac Emendatos

Editor:: Fant, Eric Michael

Document type:: Multivolume work

Year of publication:: 1818-1871

Place of publication:: Upsaliae

Language:: Latin

Collection:: 90nacharb.09fid

Comment:: FID-NORD-DE-8

Volume

URN:: urn:nbn:de:gbv:8:2-5241470

Persistent identifier:: PPN1022457586

Title:: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Sub title:: Ex Schedis Praecipue Nordinianis Collectos Dispositos Ac Emendatos

Editor:: Fant, Erik Michael; Geijer, Erik Gustaf; Schroeder, Johann Heinrich

Document type:: Volume

Publisher:: Zeipel et Palmblad

Year of publication:: 1871

Language:: Latin; Swedish

Collection:: 90nacharb.09fid

Comment:: FID-NORD-DE-8

Scope:: X, [1] Bl., 341, 298 S.

XX. VITA KATE R IN Æ. 245 et morum honestate ceteris eorum filiis eminenciorem huic luci inuexit. Que cum ad huc in cunis mortalis huius vite ageret exordium, eius future sanctitatis et puritatis indicia diuina gracia demonstrauit. Nam nutricis officio tradita propter impudicam et lasciuam vitam, vt probabili coniectura conficitur, eius mamillas sugere abhorrebat. Mamillas vero matris sue sancte et quarundam continencium mulierum sine horrore bibebat, incontinencium vero lac sicut absinthium refugiens cum lacrimis et vagitu. Congruum namque fuit, vt que tota di urnis dedicanda erat obsequiis, more Nazarenorum immundum non manducaret ex vtero ma tris sue. Ablactatam igitur sanctam mater eius de educacione filie sollicita cuidam deuote et sancte opinionis abbatisse de Risabærgha e ) tradidit sanctis moribus educandam. Sed inno- cencie persequutor dyabolus, qui semper primordia bona molitur extinguere, dormientem puel lam , abbatissa in deuotis oracionibus excubante, in specie bouis cornupete f ) impeciit et eam cornibus e lecto proiciens in pauimento semiuiuam reliquit. Abbatissa vero puelle immanem gemitum audiens cum omni celeritate accurrit eamque quasi iam mortuam in sinu suo collo- cauit. Cui dyabolus iterum apparens horribilis dixit: quam libenter eam occidissem, si a deo permissus fuissem. Anno vero etatis sue septimo cepit quadam vice a coeuis suis inducta ludis pupparum intendere et ne talium ludorum vanitas, que in plerisque juuenibus mentis stabilitatem subuertit, eciam ipsius animum innocentem dissolueret, misericordis dei, qui fla gellari permittit omnem filium quem recipit, permissione factum est, quod sequenti nocte postquam tali ludo intenderat, vidit in sompno multos immundos spiritus in specie puparum cubiculum suum subintrantes, qui eam de lecto eiectam flagellis ceciderunt, adeo quod in crastino toto corpore liuida videbatur. Vnde postmodum dissolucionis materiam et ludorum vanitatem coopérante eius gracia, qui cum temptacione prouentum facit, perfecte reliquit, amplius cum ludentibus eciam quibusqumque se non commiscens, ymmo quadam maturitate contra illius etatis fluxam et decliuem inertiam se agebat. Annos insuper nubiles attingens cum fiducia, quam semper in deo et gloriosa virgine Maria de castitate seruanda habebat, voluntati patris obediens in matrimonium nobilis viri domini Egardis) consensit. Veniente autem die nupeiarum, cum in secreto thalami soli commanerent, virgo illa deo et beate virgini deuota ad castitatis votum sponsum suum sanctis exhortacio- nibus inflexit, ipso coopérante, qui tocius puritatis et casti consilii in mentibus electorum est infusor. Voto itaque inter se de castitate perpetua cum sacramentis firmato, tenerrime se inuicem in domino diligentes, sub seeulari pompa sancta quadam calliditate hostem pudi- cicie deluserunt. Et quam gratum deo erat eorum votum, patet ex indicio subsequenti rela- cione digno. Nam cum vir pius h ) deo semper deuotus more nobilium quandam damam cum canibus venaretur, contigit ipsam dominam Katherinam fortuitu per viam eiusdem luci pro negociis suis vehiculo transuehi. Ad quam fera cursu concito lassa pfe canibus omni feri tate postposita tamquam ad singulare presidium confugiens, caput suum in sinum mulieris pudice, que in se bestiales motus amputauerat, mansuetissime reclinauit. Cumque a viro et aliis bestiam insequentibus esset predicta domina Katherina requisita, ostendit eam sub pallio latitantem, supplicans humiliter pro eadem, vt captiuum suum significando bestiam do- perara tradit) elucet ex dicto Diarii Vadstenensis in anno 1399: ”obiit Cecilia, filia s. Birgittæ ultimo genita”. Annum nativitatis Katerinæ fuisse 1331 vel 1332 hæ res versimile faciunt: 1) Anno 1379 in depositione Komæ facta Katerina ipsa dicit se esse ”etatis quadraginta septem anno rum vel circa”, v. supra pag. 220, lit. G. n. 4. — 2) Legimus infra in hac vita ”annos nubiles attingens in matrimo nium domini Egardi consensit” et ”breui tempore elapso postquam .... nuptui tradita esset, pater .... Ulfo Gud- marsson defunctus”. Quod cum contigit an. 1344, d. 12 Febr. (v. pag. 193, not. i) et ætas legitima puellæ in matrimonium dandae erat duodecim annorum, necesse est Katerinam ineunte anno 1332 vel potius 1331 esse natam — 3) Octodecim annos nata infra vocatur, cum anno Jubilei (i e. 1350) Romam proficisceretur. Tom. ///. d) Sic recentior manus correxit pro ”arrenorum”. e) In terra Næriciæ. Gertrudis quædam vocatur abbatissa ab an. 1339 (Diplom. Suec. IV., pag. 689). f) ”Cornu appetens bos”: Du Cange, Glossarium medii sevi. g) Eggard Lydersson de Kyren, miles, vocatur gener Birgittæ an. 1344 (Diplom. Suecan. V. pag. 288). Adhuc an. 1350, d. 30 Junii in vivis est (Hildebrand , Svenska Sigiller från Me deltiden, ser. HI. n. 541), sed non longe post obiisse vide tur (cfr. depositionem Katerinæ de art. 29, supra pag. 225 et Vitam Suecanam (pag. 129 apud Rietz), ubi dicitur, Kate rinam in morte mariti fuisse viginti annorum. h) Primo scriptum fuit ”impius”, sed ”im” est erasum. V. H. melius : ”ipsius”, ex quo verisimile fit nostrum scriptorem abbreviaturam verbi ”ipsius” in ”impius” solvisse. II. G2.

Access restriction

Copyright

fullscreen: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi (Tomus 3)

Multivolume work

Volume

Table of contents

Cite and reuse

Volume

Chapter

Image

Image fragment

Citation links

Citation recommendation