Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Fant, Erik Michael; Geijer, Erik Gustaf; Schroeder, Johann Heinrich

Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi (Tomus 3)

Bibliographic data

Multivolume work

URN:: urn:nbn:de:gbv:8:2-5235370

Persistent identifier:: PPN892999306

Title:: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Sub title:: Ex Schedis Praecipue Nordinianis Collectos Dispositos Ac Emendatos

Editor:: Fant, Eric Michael

Document type:: Multivolume work

Year of publication:: 1818-1871

Place of publication:: Upsaliae

Language:: Latin

Collection:: Sweden

Comment:: FID-NORD-DE-8

Volume

URN:: urn:nbn:de:gbv:8:2-5241470

Persistent identifier:: PPN1022457586

Title:: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Sub title:: Ex Schedis Praecipue Nordinianis Collectos Dispositos Ac Emendatos

Editor:: Fant, Erik Michael; Geijer, Erik Gustaf; Schroeder, Johann Heinrich

Document type:: Volume

Publisher:: Zeipel et Palmblad

Year of publication:: 1871

Language:: Latin; Swedish

Collection:: Sweden

Comment:: FID-NORD-DE-8

Scope:: X, [1] Bl., 341, 298 S.

XLI. EX S CRIPTIS AENEÆ SYLVIE 325 occisis utiinque plui ibus, ea démuni lege induciae pactæ, ut potestas eligendi regem, exclusa nobilitate, plebi fieiet. In qva cum Caiolus gratiosior esset, majestas regni ad eum defertur, Canutus privatam vitam degit. Carolus vero novo regno tumidus atque insolens, armatis navibus Ericum ætate confectum, nulli noxium, sibi ipsi viventem, e Gotia propulsavitm). Qvi etiam hodie in humanis apud Pomeranos, unde illi origo fuit, parvo contentus vitam agere fertur, qvam sint incerta mortalia, et qvam inania suo ex emplo docens, qvi tribus potentissimis regnis exutus, nec parvam insulam, in qva decem annis delituerat, usqve ad mortem retinere potuit, ætate plenissimus Sed neqne Carolo scelera sua impunita fuere, qui dum Christi ecclesias perseqvitur, religionem contemnit, sacerdotes dispoliat, festos dies observari prohibet, jura divina et humana confundit, a Johanne Benedicti filio, Upsalensium præsule, viro cordato et impigro, a qvo nobilitas regni excitata est, magno prælio superatus est, ac regno pulsus, in parva insula non longe ab ostio Vistulæ exilium agitn). Christiernus in locum ejus assumptus, pietate ac justitia melior, iterum tria regna nostro tempore in unum redegit, cui et Gothia paret, Gothorum qvondam sedes ac patria. 2) EX LIBRO: De VIRIS ÆTATE SUA CLARIS. Cap. XXXV. De Erico Stetinensi. Ericus, ex domo Stetinjensi], ex fratre matris Sigismund[i] generis [o: genitus] filius o), admodum juvenis Daciae atque Norvegiae regnum adeptus estp). Cumque aliquot annos rexisset, seditionem adver sus se nasci sensit, volensque furori cedere Ierosolymam ire statuit q) venitque ad Sigismundum fratrem r) in Hungariam pluribusque diebus apud eum fuit honorifice receptus. Erat autem corpore pulcher, capillis aureis, oculis grandioribus, facie rufa, cervice larga atque nivea; vestibus utebatur privatis. Nam lineo colari s) quamvis aureo ligamine gulam claudebat candidam. Solus ipse e terra sine adiutorio non tactis strepis t) ascendebat equum mulieresque omnes et praesertim imperatricem in suum spectaculum cum amo ris desiderio trahebat. Cum venisset Venetias, admodum honoratus est ivitque Ierosolymam et redivit in columis. Cumque in Prusciam reversus adhuc seditiones vigere adversus se in regno sensisset, vocatis fratribus Theutonicis: ”Ego’, inquit, ’ ex Ierosolyma nunc redeo, devotionemque meam peregi, sed maior adhuc animo instat. Iam mihi nulla saeculi voluptas est, nulla mihi soboles est, uxor mortua esta), quid amplius restat nisi ut Deo serviam ? Quod si vos mihi habitum vestesque ordinis dederitis atque me quasi unum ex fratribus communi praebenda alueritis, stat mihi mundo cedere. Daciam ego vobis, Norvegiam Gothiamque relinquo, ut sit religionis; nec enim mihi quisquam est necessariorum, quem regno dignum aestimemv). Vos bene haec regna gubernabitis atque illorum hominum proterviam compescetis; nam mihi parum obedientes erunt.” Ad hoc Pruteni dicunt, se non velle tantum principem vestire habitu, sed quamdiu apud eos manere voluerit, daturos se sibi victum et provisionem rege dignam — nam et alii apud eos principes fuerunt, Vitoldumque Lituaniae ducem commemorant — offeruntque sibi ad regnum compes cendum auxilia. Ille non contentus in regnum remittitur, ubi cum luxuriose vixisset, cum justitiam neg- ligeret, cum virgines ac maritas violaret desidiæque incumberet, rursus major seditio oritur, scribuntque principes et prelati atque communitates Sigismuudo cæsari regnum dare, quamvis ex sua magnitudine ar- chiregnum dici possit; nam quatuor in se continet amplissima. Pateri se tamen Romano imperio subjectos, inquiunt petuntque, uti Sigismundum regem eis tradat auctoritate Romana, nam quem habent regem inu tilem dicunt regni pessundatorem. Sed Sigismundum magis vinculum carnis, quam imperii decus movit: postponere namque utilitatem imperii, quam cum justitia tueri poterat, voluit y), quam fratrem relinquere, quem non poterat honeste tueri. Misit igitur oratores in Daciam Q cumque his fecit, uti principes magis m) De Karoli conatu annis 1448, 1449 Gotlandiam sibi vindicandi, qui perfidia Erici regis et interventione Danorum irritus factus est, cfr. supra p. 223 et 297, 298. n) Seditio archiepiscopi in Februario anni 1457 exorta est, Karolus Holmiam d. 24 Februarii deseruit et d. 27 Februari Gedanum pervenit (v. supra pag, 230). o) Sc. Vratislavi, cujus soror Elisabeth erat mater Sigismundi imperatoris. p) Cfr supra not. g. q) Prima seditio in Svecia an. 1434 erupit, profectio vero Erici ad terram sanctam annis 1423—1425 facta est (v. supra p. 295 not. b). G ' e _ conso nimm, s) Collare est amictus colli. t) Strepa vel stapes, Suetice stigbygel. u) Filippa regina an. 1430 vita decessi . Quæ res una cum illo dicto, regem auxilium contra rebelles subjectos petiisse, suspicionem fere movit, hic duas commorationes Erici regis in Prussia anno 1425 et an. 1437, cum re vera subsidium ibi adversus illos quaesiverit, (v. Styffe, Bidrag t. Skand. Hist. II. p. cx) confundi, quamquam etiam monendum est, Wytoldum, qui infra memoratur, an. 14-0 obnsse. T ) “ " vero est Ericum jam pridem molitum esse, ut Bugislavum, ducem Pomeranensem, consobrinum successorem institueret (v- Styffe, 1. c. II. xcu). X) Eadem accusatio supra pag. 129, lin. 4, legitur. y) Magis aute voluit forte excidit. *) Mag nates Daciae Sigismundo coronam obtulisse nullo alio loco memoratum vidimus, et ipsa res dubia videtur; error forte natus est, quod Sigismundus antea inter Ericum et Hansam pacem efficere conatus erat. Tom. III. I. 82.

Access restriction

Copyright

fullscreen: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi (Tomus 3)

Multivolume work

Volume

Table of contents

Cite and reuse

Volume

Chapter

Image

Image fragment

Citation links

Citation recommendation