Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi

Fant, Erik Michael; Geijer, Erik Gustaf; Schroeder, Johann Heinrich

100 961 . 962. 963. XIV. E SAXONE GRAMMATICO EXCERPTA. Liber XVI. (Waldema.ro primo mortuo*), Kanutus succedit, sed rustici Scanienses tumultu denuo concitato nobdes ubique adoriuntur). Pars fretum navibus complexa se et opes undis quam ædibus ciedeie piæop , p apud Absalonem exulare solatii et lenimenti loco duxit. Cujus atque Canuti equites suam seque ac om- norum fortunam afflictari cernentes, cum injuriam armis propulsandam duxissent, seditionis prine p sine duce res novari superiore tumultu experti, Haraldum quendam regii sanguinis ), se o P ditique sermonis e Suetia adsciscunt, hominem prorsus regno imparem, cum in eo nili’ p 0 bilitatem natura aut fortuna commendabile reddidisset. Igitur majoie cum oppiobrio ta em ^ miserit an Scania receperit, incertum est. Quo rumore attoniti pereulsiqne magnates prou se adventus fama variabat dubiis Absalonem legationibus fatigant, nunc opem ejus tiamitumq p nunc eundem cum tota manu supersedere jubentes. Nondum enim Scaniæ partes Haraldus irruperat. Quas cum Canuti, Suetiæ regis, ejusdemque satrapæ Byrgeri præsidiis iriupisset, ad noii piincipis °P pide congestum vulgus incredibiles ei copias sociabat. Quibus fretus Lundensi urbi poitas si i c au en i excidium minatus est. Igitur ex magnatibus complures alternis internunciis contracti fortique invicem cohortatione firmati propter Lummam amnem d) castra constituunt, aliis regiorum militum per ignorantiæ simulationem venire supersedentibus. {Acies rusticorum superatur). Hae igitui partim cæ “ a part p Haraldus cum Akone, quem affectati regni auctorem habuerat, Svetiam refugus petebat. a) Anno 1182, die 12 Maji. b) Sc. nobilium. c) Origo hujus Haraldi tenebris involuta <At Langebek conjecit eum filium fuisse Olavi, filii Haraldi Kesia, quorum principio libri XIV' mentio fit. Cfr. Mulierum in hoc oco. d) Hodie ”Lomma an” paulo a Lundis versus meridiem distans. Quamquam e Saxone non satis liquet, tamen breve post quam Valdemarus decessit, hoc certamen accidisse videtur. Chronicon 1074-1219 repulsam Haraldi m annum 1183 refert ( cnp • rer. Danic. III. 261), et certe illo autore Chronicon Sialandiæ idem narrat. XV. Ex Annalibus et Chronicis Danicis EXCERPTA. Annales Suetici et Danici, quam intime inter se cohæreant, nemo est, quin etiam re leviter considerata statim videat; quemcumque enim fere in fontem inciderit, singula enuntiata, imo ampliores expositiones inveniet, quas in alio fonte, interdum fere ad verbum similes, mox offendet et recognoscet. Hanc vero affinitatem, si propius inspicimus, fere omnes fontes Sueticos ex Danicis oriundos vel rectius super fundamentis ex libris Danicis assumtis superstructos esse reperimus. Quare etiam in plerisque nostris annalibus usque ad finem seculi XID, rebus Sueticis parcissime interspersis, Danica prævalent, in seculo vero XIII 0 Suetica et Danica fere aequabiliter miscentur et ab ineunte seculo XIV° res Sue- canæ Danicas superant et tandem prorsus fere submovent.*) Neque hic plus quam duo excipi possunt, sc. Chronicon 1160 — 1320 (v. supra Tom. I. 1. pag. 83), quod Chronicon Upsaliense recte appellandum esset, cum ex hac metropoli (sine dubio praesertim ex libris memorialibus capituli et conventuum) originem aperte repetit, et Chronologia 1298—1473 (1. c. pag. 92).**) Hanc sententiam de generatione nostrorum annalium Chronicon 916—1263 (1. c. pag. 47) op time illustrat. Manuscriptum enim nobis Chronicon Danicum in anno 1254 subsistens eadem manu scriptum perhibet, cui postea alia manus ex primis decenniis seculi XlVi annotata Suetica in seculo XIIIo facta aliunde descripta admiscuerit. Et quamquam conditio manuscriptorum ex *) Hanc rationem scriptor Germanicus {Dietrich Schœfer: Dänische Annalen und Chroniken etc. Hannover 1872) inda gatam jam patefecit (vide 1. c. pag. 9ü). **) Catalogus quidem regum Sueciæ (supra Tom. I. 1. pag. 7) adventiciis elementis caret, sed annalibus proprie numerari non potest. Et Chronica Rhytmica partim ad posteram ætatem, qua vernacula historia jam effloruit, pertinent, partim ratione ab annalibus prorsus aliena composita sunt, quod multo magis in Chronico Erici Olai valet, qui tamen fontibus Danicis in libro conscribendo usus est.

Description

Description

Table of contents

Volume

Chapter

Image

Image fragment

Citation links

Citation recommendation

Goobi viewer